اخلاص؛ مُهر قبولی اعمال

اخلاص از مهم‌ترین و اساسی‌ترین عنصر در پذیرش و قبولی اعمال است؛ زیرا اخلاص به معنای انجام عمل تنها برای خدا و به تعبیر قرآنی، برای «وجه الله» است. بنابراین، ممکن است کسی مومن باشد و عمل صالح را انجام دهد، ولی به سبب آنکه عنصر «اخلاص» و «وجه الله» در نیت باطنی شخص مراعات نشده، آن عمل صالح چون نماز و انفاق و صدقه صحیح باشد، ولی از نظر قرآن، مقبول نباشد؛ زیرا انجام عمل صالح از سوی مومنان، زمانی مقبول است که اخلاص در آن به تمامیت کمالی رسیده باشد و هیچ عنصر دیگری به عنوان انگیزه دخالت نداشته باشد.خدا در قرآن به پیامبرش فرمان می‌دهد تا خدا را در حالتی عبادت کند که دین را مخلصانه برای خدا انجام دهد.(زمر، آیه 11) این امر چنان اساسی در مسئله عبادی بودن اعمال است که خدا باز در آیه 14 همین سوره می‌فرماید: بگو: «من فقط خدا را با اعتقاد خالصم عبادت می‌کنم.