بایدها و نبایدهای افشاگری و راززدایی

در فقه اجتماعی اموری مطرح است که مستقیم با شخصیت اجتماعی افراد ارتباط دارد؛ زیرا گاه عملی انجام می شود که نقش و جایگاه اجتماعی فرد در اجتماع به مخاطره می افتد و حتی شخص را از زندگی ساقط می کند و مسیر زندگی اش را به طور کامل تغییر می دهد.در آموزه های قرآنی، هر چند در چارچوب اخلاق فردی و اجتماعی از اموری چون تهمت، غیبت، بهتان، افتراء، تمسخر، استهزاء و مانند آنها به عنوان رذایل اخلاقی یاد و از آن نهی شده است، اما در فقه اجتماعی اسلام مجازات هایی دنیوی نیز در نظر گرفته شده است و آن را در حد و اندازه جرم و جنایت قرار داده و حتی فراتر از نهی با تعزیرات یا حدود مجازاتی را تعیین کرده است تا به عنوان بازدارنده عمل کرده و مردم را از انجام چنین اعمال و رفتاری باز دارد.یکی از مواردی که در فقه اجتماعی قرآن مطرح شده، افشاگری و راززدایی از امور نهان شخصی یا اجتماعی است که می تواند به عنوان جرم فراتر از ساحت اخلاقی مطرح باشد.