سجده تقرب به خدا، عوامل و آثار آن 1404/8/20

سجده تقرب به خدا، عوامل و آثار آن

سجده در اصل خم شدن همراه با تذلل و فروتنی است که به دو شکل اختیاری و تسخیری اکراهی انجام می شود. بر اساس آموزه های وحیانی قرآن، همه هستی همان گونه که اهل تسبیح و تقدیس نسبت به آفریدگار و پروردگار یکتا و یگانه هستند، اهل سجده هستند؛ زیرا همه هستی با تمام وجود فقری خویش در برابر خدا تذلل و خضوع و خشوع دارند، و اگر انسان و جن به ظاهر و به اراده اختیاری خویش سجده نمی کنند، ولی ذات و هویت فقری آنان در برابر خدا ساجد است.انسان و جن زمانی از آثار تقربی سجده بهره مند می شوند که به اراده اختیاری و حق انتخاب آزاد خویش در برابر خدا سجده کنند و این گونه اوج تذلل خویش را به نمایش گذارند تا به دور از هر گونه تکبر و استکباری از آثار تقربی بهره مند شوند.هم چنین هر چند که سجده غیر انسان به اشکال گوناگونی تحقق می یابد، اما سجده انسان با قرار دادن پیشانی بر خاک زمین تحقق می یابد.در اهمیت و ارزش سجده همین بس که موجب تقرب انسان به خدا است. بنابراین هر کسی دوست دارد تا به مقام مقربان برسد که عالی ترین مقام در میان مقامات الهی انسان است می بایست به سجده اهتمام بسیاری ورزد؛ زیرا انسان از طریق سجده است که می تواند نهایت تذلل و فروتنی خویش را به نمایش گذارد و این گونه مورد عنایت خاص الهی قرار گیرد و به مقام مقربان دست یابد؛

ادامه نوشته

حرام‌خوری، رابطه انسان با خدا را قطع می‌کند 1404/8/13

حرام‌خوری، رابطه انسان با خدا را قطع می‌کند

گفت: نماز خواندن، روزه گرفتن یا حج رفتن در حالی که مال انسان آلوده به حرام است، مانند ساختن بنا بر روی شن یا آب است. کسی که گوشت بدنش از مال حرام روییده باشد، وارد بهشت نخواهد «رَبَّنَا آتِنَا فِی الدُّنْیَا حَسَنَه وَفِی الآخِرَهِ حَسَنَه» محور این آیه، واژه "حسنه" است که دوبار تکرار شده و طبق تفسیر امام صادق(ع)، مراد از حسنه آخرت، رضوان الهی و بهشت است؛ رضوان، رضایت خدا از بنده است که در آخرت، لذت درک آن از همه نعمت‌های بهشت برتر است؛ حسنه دنیا نیز دو بخش دارد؛ یکی "صحت در رزق و معاش" یعنی انسان دست نیاز پیش دیگران دراز نکند و دچار تنگدستی نباشد، و دیگری "خلق نیکو" است؛

ادامه نوشته

کشاورزی خدا و کشتکاری انسان 1404/8/12

کشاورزی خدا و کشتکاری انسان

بر اساس آموزه های قرآنی مسئولیت انسان ، استعمار و آبادانی زمین است. یکی از مسئولیت های انسانی در ارتباط با خلافت بر زمین، کشت گیاهان و نباتات است. در این زمینه انسان تنها مسئولیتی که بر عهده دارد، شخم زدن و دانه پاشیدن است که از آن در عربی به «حَرث» تعبیر می شود. خداوند در آیه 63 سوره واقعه می فرماید: آیا آن چه را کشت می کنید، دیده اید؟پس کار انسان همان کشت کردن است؛ اما کشاورزی، کار خداوند است؛ زیرا این خداوند است که این کشت و دانه بی جان و بی حیات را جان و حیات می بخشد و آن را به شکل زراعت در می آورد. از همین روست که خداوند انسان را «حارث » و«کشتکار» و خود را «زارع» و «کشاورز» معرفی می کند و می فرماید: آيا شما آن را مى‏رويانيد يا ما روياننده‏ايم؟در حقیقت مسئولیت انسان تنها انتقال جمادی به نام دانه و کشت آن در زمین است و آن کسی که به آن حیات می دهد و زنده می کند، خداوند است. پس حیات بخشی و ورز آوردن این دانه و تبدیل جماد به نبات و گیاه، کار خداوند است.

فرار به سوی خدا 1404/8/6

فرار به سوی خدا

انسان از چه چیزی باید به سوی خدا بگریزد؟ از آیه 50 سوره ذاریات به دست می آید که از همه چیز باید گریخت؛ زیرا می فرماید: ففروا الی الله؛ پس به سوی خدا بگریزید! جهت گریز و مقصد و مقصود گریز و فرار را گفته است، اما از چه باید بگریزیم را نفرموده است تا معلوم دارد که گریز باید از همه چیز باشد.از جمله چیزهایی که انسان باید از آن بگریزد، همان انانیت و منیت است که باید از آن رها شود که تعلق سنگین و وزر و وبالی بزرگ و عظیم است. در روایت است که منیت انسان به سبب همان حدودی که ماهیت ساز است، او را از وجود که حقیقت خدا است دور می سازد.

ادامه نوشته

آثار گریه و گریستن به یاد خدا

گریه و اشک و سرشک اگر برای یاد خدا و به ویژه در فراق محبوب الهی یا خشیت و خوف علمی از خدا باشد، آثار شگرفی دارد که بر اساس برخی از روایات ماثور، پاداشی برای آن است که نه چشمی دیده و نه گوشی شنیده و نه به قلب کسی خطور کرده است. این بدان معناست که گریستن تا چه اندازه می تواند مطلوب بلکه محبوب الهی باشد.فرق میان اشک برای خدا با اشک برای غیر خدا این است که اشک برای خدا آثاری شگرفی دارد که سعادت ابدی بشر را تضمین می کند، اما اشک برای غیر خدا مانند سرشک از فراق فرزند یا حزن و اندوه دنیوی حتی در ظاهر نیز آسیب زا است، تا جایی که موجب سپیدی چشم و کوری می شود، زیرا آب گرم و شوری است که به چشم ظاهری نیز آسیب می زند؛ چنان که آب شادی که خنک و شیرین است،

آثار گریه و گریستن به یاد خدا 1404/7/8

آثار گریه و گریستن به یاد خدا

گریه و اشک و سرشک اگر برای یاد خدا و به ویژه در فراق محبوب الهی یا خشیت و خوف علمی از خدا باشد، آثار شگرفی دارد که بر اساس برخی از روایات ماثور، پاداشی برای آن است که نه چشمی دیده و نه گوشی شنیده و نه به قلب کسی خطور کرده است. این بدان معناست که گریستن تا چه اندازه می تواند مطلوب بلکه محبوب الهی باشد.فرق میان اشک برای خدا با اشک برای غیر خدا این است که اشک برای خدا آثاری شگرفی دارد که سعادت ابدی بشر را تضمین می کند، اما اشک برای غیر خدا مانند سرشک از فراق فرزند یا حزن و اندوه دنیوی حتی در ظاهر نیز آسیب زا است، تا جایی که موجب سپیدی چشم و کوری می شود، زیرا آب گرم و شوری است که به چشم ظاهری نیز آسیب می زند؛ چنان که آب شادی که خنک و شیرین است،

ادامه نوشته

انواع ظلم به خود و خدا و دیگران 1404/7/3

انواع ظلم به خود و خدا و دیگران

ظلم، قرار دادن چیزى در غیر جایگاه اختصاصى و مناسب خودش است؛ خواه به کم کردن باشد یا به زیاد کردن، خواه به تغییر زمان باشد یا به تغییر مکان.هم چنین ظلم، تجاوز از حقّى است که به منزله نقطه مرکزى دایره است؛ بنابراین ظلم از مصادیق باطل و ضد عدالت است که از مصادیق حق است. از همین رو، ظلم به اشکال و انواع گوناگون و نیز در سطوح و مراتب متنوع نسبت به حق انجام می شود و شخص ظالم از دایره عدالت خارج می شود. این خروج از دایره حق و عدالت به سه نوع شیوه انجام می شود که شامل موارد زیر است: 1. ظلم بین انسان و خدا؛ 2. ظلم بین خود و مردم؛ 3. ظلم به خود.باطن و حقیقت ظلم به خدا و خلق همان ظلم به خود است؛

ادامه نوشته

نشانه‌های تسلیم در برابر خدا 1404/6/15

نشانه‌های تسلیم در برابر خدا

تسلیم در برابر خدا نشانه‌هایی دارد که اگر کسی آنها را نداشته باشد، در ادعای خویش دروغ می‌گوید و اصولا نمی‌توان او را مسلمان و اهل اسلام و تسلیم دانست.هر‌چند که همه هستی از جمله انسان و جن به حکم تکوینی، در برابر خدا تسلیم هستند، اما انسان و جن مسلمان، کسی است که در ساحت تکلیف و تشریع نیز این تسلیم را به نمایش گذارد؛ زیرا جن و انسان می‌تواند به‌گونه‌ای عمل کند که از دایره انقیاد و اطاعت تکلیفی بیرون است که از آن حالت، به عصیان و تمرد یاد می‌شود.همچنین از مصادیق این تسلیم می‌توان به تسلیم شدن افراد در میدان جنگ و دست از مبارزه برداشتن اشاره کرد.واژگانی چون «اسلام» و«مسلمانی» نیز به معنای فرمانبری و سرسپردگی و اطاعت و انقیاد است.

ادامه نوشته

توکل به خدا 1404/5/1

توکل به خدا

برخی از مردم بیش تر از آن که به خدا توکل و اعتماد داشته باشند، به خود اعتماد دارند و از آن به اعتماد به نفس نیز یاد می کنند و آن را نیز به عنوان یک صفت برجسته و ممتاز قلمداد کرده و حتی برای آن قلم فرسایی و سخنرانی می کنند؛ بدتر این که برخی حتی از این هم پایین تر می آیند و به جای توکل به خدا، توکل به خلق و بدتر توکل به اسباب دارند و آن چنان اسبابی چون پول و مانند آن مهم و اساسی است که با توکل بر آن کارهایشان را انجام می دهند و بر این باورند که اگر چنین اسبابی فراهم نیاید اصلا در کاری ورود نمی کنند.اما اهل ایمان و اهل توحید فعل بر این باورند که تنها باید بر خدا توکل و اعتماد کرد و اگر اسباب از جمله اسباب نفسانی تاثیرگذار است، زمانی است که خدا آن تاثیر را بخواهد و مشیت کند. از همین روست که اسباب سحر و جادو و طلسم و مانند آن ها که بسیار قوی است، تا زمانی که خدا نخواهد هیچ تاثیری نخواهد داشت .با آن که خدا در آیات قرآنی فرمان می دهد که انسان اسباب لازم و مناسب را برای هر کاری فراهم آورد ؛ چرا که دنیا دارالاسباب است و حتی حضرت ذوالقرنین(ع) برای هر کاری از اسباب مناسب خودش استفاده کرد، اما شاید مهم تر از اسباب مادی، همان سببیت و علیتی است که خدا با توکل شخص فراهم می آورد. از این روست که خدا به پیامبرش(ص) می فرماید: چون عزم فعلی و ارادی به کاری گرفتى بر خدا توكل كن؛ زيرا خداوند توكل‏كنندگان را دوست مى دارد و اهداف آنان را تحقق می بخشد.

ادامه نوشته

لقاء الله، مواجه بی حجاب با خدا 1404/4/30

لقاء الله، مواجه بی حجاب با خدا

یکی از اصطلاحات مهم قرآنی، «لقاء الله» است. شاید واژه ملاقات بتواند در زبان فارسی بیانگر حقیقت معنایی آن باشد؛ زیرا ملاقات حضوری نوعی مواجه رو در رو و چهره به چهره بی هیچ مانع و حجاب است.نوعی لقاء الله عمومی برای همگان که در قیامت و محشر رخ می دهد؛ اما نوعی دیگر از لقاء الله است که می توان آن را ملاقات حضوری خصوصی دانست. در فرهنگ اصطلاحات عرفانی وقتی از لقاء الله سخن به میان می آید بیش تر ناظر به این ملاقات حضوری خصوصی است که جزو مقامات عارفان و سالکان الی الله و مقربان سابقون درگاه الهی است.

ادامه نوشته

خدا را ندیدن باعث می‌شود انسان بدترین جنایت‌ها را انجام دهد 1404/4/16

خدا را ندیدن باعث می‌شود انسان بدترین جنایت‌ها را انجام دهد

مراقبت از گوهر ربانی الهی روح به‌مراتب راحت‌تر است، تا افراد در صدد درمان بر بیایند.باید مراقب باشیم مبادا قلب و روح ما مبتلا به عوارضی شود که درمان به‌غایت سخت شود؛ پیشگیری به واسطه مراقبه، بسیار راحت‌تر از هر درمانی است؛ از طرفی هر اندازه معلومات انسان و دریافت‌های معرفتی او بیشتر شود؛ مراقبه او بیشتر خواهد شد و قلب و روح ربانی و ملکوتی‌اش سالم خواهد ماند.امام صادق علیه‌السلام در روایتی فرمودند قلب ها نیز مانند حروف اِعراب دارند بنابراین قلب ها هم رفع، نصب، خفض و سکون دارند.وقتی انسان امر الهی را امتثال کند، نظر الهی متوجه او می‌شود؛ به واسطه امتثال امر الهی و اجتناب از نواهی، انسان از عباد خاص شده، قلب آدمی مرتفع و متوجه خدا می‌گردد.

ادامه نوشته

خدا، فریادرس استغاثه مضطران 1404/2/8

خدا، فریادرس استغاثه مضطران

گاه انسان چنان در شرایط سخت و شکننده‌ای قرار می‌گیرد که جز از خدا کاری بر نمی‌آید. در چنین شرایطی دستان خود را به سوی آسمان بلند می‌کند و با تمام وجود در حالت تضرع و انابه از عمق جان فریاد می‌زند و استغاثه می‌کند تا خدا دستش را بگیرد و از موقعیت و شرایط خطرناک برهاند.استغاثه حقیقی برای رهایی از شداید، همواره با تضرع و زاری در قالب شعار «واغوثاه»، نشان‌دهنده اوج کمک خواهی و درخواست از خدای یکتا و قادر متعال است،

ادامه نوشته

عوامل و آثار غفلت از خدا 1404/1/30

عوامل و آثار غفلت از خدا

غفلت عارضه ای بر نفس انسان است که به سبب عدم التفات و توجه یا کم توجهی ایجاد می شود. از نظر آموزه های وحیانی قرآن، بسیاری از گناهان ریشه در غفلت آدمی دارد که آنان را در دنیا و آخرت مستحق عذاب الهی می کند. اصولا از نظر قرآن، غفلت انسان در دنیا موجب می شود تا خدا و آخرت را به کناری گذارد و سرگرم امور دنیوی شود و چیزی برای آخرت ذخیره نکند و این گونه در دوزخ فراق صفات کمالی و ملکات اخلاقی و انوار الهی در ظلمات فرو رود و در رنج و شقاوت ابدی گرفتار آید. غفلت حالتی نفسانی در انسان است که به سبب کم توجهی یا بی توجهی و عدم مواظبت و هوشیاری لازم بر نفس انسانی عارض می شود تا جایی که غافل چیزهای اهم و مهم را فدای چیزهای کم اهمیت یا بی اهمیت می کند.شاید شما هم گاهی به این امر مبتلا شده اید که نماز اول وقت را به جا نیاورده باشید، یا مشق شب خودتان را ترک کرده باشید که لازم است فردا در کلاس به آموزگار و معلم خودتان ارایه دهید؛

ادامه نوشته

بندگی خدا با لقمه حرام مانند ساختن خانه بر روی آب است 1403/12/21

بندگی خدا با لقمه حرام مانند ساختن خانه بر روی آب است

راوی می‌گوید چون ماه مبارک رسید پیامبر در هنگام حلول ماه مبارک فرمودند: سبحان الله! به استقبال چه چیزی می‌روید؟ و چه چیز به شما روی می‌آورَد؟؛ زمانی که ما می‌خواهیم یک چیز شگفت انگیز را مطرح کنیم می‌گوئیم الله اکبر اما پیامبر در این مواقع می‌فرمایند سبحان الله.کسی در نزد پیامبر بود که از حضرت پرسید آیا وحی نازل شده یا باید به جهاد برویم؟ که اعجاب شما را برانگیخته است حضرت فرمودند: نه هیچکدام! بلکه ماه رمضان است و خداوند در اول ماه رمضان هر کسی‌که به این قبله معتقد باشد را می‌بخشد. شخصی دیگر پرسید: آیا منافقان هم بخشیده می‌شوند؟ پیامبر فرمودند: منافق، کافر است و هیچ سهمی از ماه رمضان ندارد.

ادامه نوشته

با این شش راهکار به عبادت عاشقانه با خدا برسید 1403/11/2

با این شش راهکار به عبادت عاشقانه با خدا برسید

عبادت و بندگی و راز و نیاز باخدا همیشه و در هرزمانی وجود داشته و پیامبران الهی و صالحان به دنبال آن بوده‌اند؛ و گروه‌ها و فرقه‌های مختلف دیدگاه‌های مختلفی در این زمینه داشته و دارند. اسلام در مورد عبادت و بندگی و چگونگی راز و نیاز باخدای متعال، دستورات و بیاناتی دارد که اگر درست عمل شود حتماً باعث می‌شود هم محبت به خدا زیاد شود و هم به خداوند نزدیک‌تر می‌شویم. در ادامه به نکاتی در این زمینه اشاره می‌کنیم.۱. پرستش و عبادت خدای متعال باانگیزه‌های متفاوتی انجام می‌شود. گاهی از ترس نرفتن به جهنم و گاهی به شوق و امید گرفتن ثواب و رفتن به بهشت و گاهی نیز به خاطر عظمت و محبت پروردگار است.

ادامه نوشته

واجب از خدا یا بر خدا 1403/10/14

واجب از خدا یا بر خدا

برخی گمان کرده اند که اموری بر خداوند واجب است مانند این که ظلم نکند و عدالت ورزد. این نوع بیان مساله غلط است؛ زیرا چیز حاکم بر خدا نیست و همه چیز محکوم خداست. اگر چیزی بر خدا حاکم باشد در حقیقت او مجبور است؛ در حالی که خدا مجبور نیست.نکته دیگر این که خداوند حق است و هر حقی نیز از او برآمده است. بنابراین اگر اموری به عنوان سنت و قانون حق بر جهان حاکم است، از او نشات گرفته است. از جمله این قوانین ، همان احکام عقلی و حسن و قبح عقلی مانند عدل و ظلم است.باید توجه داشت که میان «یجب علیه» و «یجب منه و عنه» فرق است. «یجب علیه » یعنی بر او واجب است؛

ادامه نوشته

کیفر و مجازات دشمنان خدا 1403/8/27

کیفر و مجازات دشمنان خدا

دشمنی دشمنان خدا با مومنان به نمایش گذاشته می شود؛ زیرا کافران و مشرکان و منافقان، ناتوان از آن هستند تا کاری علیه خدا انجام دهند و خدای عزیز و قدیر را به زیر سلطه خویش در آورند یا به حذف خدا با قتل یا روش های دیگر بپردازند؛ بنابراین، وقتی از دشمنان خدا سخن به میان می آید کسانی از جن و انس هستند که با مومنان دشمنی می کنند و آیین و دین اسلام و ارزش های اخلاق فطری را به سخریه می گیرند و علیه آن عمل و رفتار دارند. از نظر قرآن، چنین افرادی در دنیا و آخرت مجازات و کیفر می شوند. این مجازات در دنیا به دست مومنان انجام می شود و خدا از طریق اسباب فعلی دشمنان خویش و دشمنان مومنان را مجازات و کیفر می کند.دشمنی میان انسان ها می تواند شامل دشمنی انسان با انسان یا دشمنی انسان با خدا باشد. اگر ریشه دشمنی میان انسان، دشمنی با خدا باشد، مجازات و کیفرهای خاصی بر آن مترتب می شود؛

ادامه نوشته

آثار ربوبیت و پروردگاری خدا 1403/8/7

آثار ربوبیت و پروردگاری خدا

از نظر آموزه های وحیانی قرآن، ربوبیت و پروردگاری خدا، نخستین تجلی در ساحت خلقت است؛ زیرا خدا با ربوبیت خویش هر چیزی را به سوی کمال رهنمون می شود و آنها را پرورش می دهد.آثاری برای ربوبیت و پروردگاری خدا در میان انسان ها است که توجه به آن می تواند تحول اساسی در بینش و نگرش انسان مومن ایجاد کند و او را در مسیر کمالی و بهره گیری از ربوبیت قرار دهدربّ به معنای پرورش، تدبیر، قیمومیت، تربیت ظاهری و باطنی و مانند آنها است.

ادامه نوشته

توکل، اعتماد و اطمینان به خدا 1403/7/9

توکل، اعتماد و اطمینان به خدا

انسان گاه بر خود توکل و اعتماد دارد، و گاه دیگر بر دیگری. از نظر قرآن، توکل علی الله نه تنها امری ممدوح و نیکو، بلکه واجب است؛ زیرا انسان هر کاری را انجام دهد در بهترین شرایط باید بداند که بی توکل به جایی نمی رسد؛ از این رو، خدا به پیامبرش فرمان می دهد: هر گاه عزم کردی بر خدا توکل کن!برخی بر این گمان هستند اگر شخصی اعتماد به نفس داشته باشد و عزم جدی و همت بلند، حتما در هر کاری موفق و پیروز خواهد بود و به کامیابی می رسد؛ در برابر کسانی هم هستند که گمان می کنند نیازی به کاری نیست، بلکه با توکل بر خدا بی هیچ کاری می توان به همه چیز رسید؛ بنابراین می گویند نیازی نیست تا همراه توکل زانوی شتر را بست، بلکه همان توکل کردن خود به معنای بستن زانوی شتر است و شتر در جایی خود قرار می گیرد؛ اما بر اساس آموزه های وحیانی قرآن، می بایست همراه با توکل کردن، زانوی شتر را نیز بست؛ یعنی زانوی شتر را می بندی ولی به آن اعتماد نمی کنی،

ادامه نوشته

صبغه الله، هم رنگی با خدا 1403/6/8

صبغه الله، هم رنگی با خدا

یکی از اصطلاح قرآنی نسبت به انسان، «صبغة اللّه» است. این اصطلاح هر چند که یک بار در قرآن، به کار رفته، ولی از اهمیت بسیاری برخوردار است؛ زیرا تبیین گر وضعیت انسان در ساحات رشد کمالی و رسیدن به مقام و منزلتی است که خدا از آن به «صبغه الله» یاد کرده است.به نظر می رسد که به کار گیری این اصطلاح قرآنی، در ارتباط با فرهنگ های یهودی و مسیحی باشد؛ در این آیات با پرداختن به داستان حضرت ابراهیم(ع) ریشه دین اسلام را تبیین می کند و بر این نکته تاکید دارد که حضرت ابراهیم(ع) پیش از نزول تورات و انجیل و شرایع یهودی و مسیحی است. دین اسلام ایشان «حنیف» است که عاقلان بدان گرایش داشته و سفیهان از آن گریزش دارند. حضرت ابراهیم(ع) و فرزندانش از اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط دوازدگانه بر دین حنیف ابراهیمی بدون شرک و انحراف بودند

ادامه نوشته

حقیقت بندگی، همه چیز برای خدا 1403/5/18

حقیقت بندگی، همه چیز برای خدا

از نظر آموزه های وحیانی قرآن، همه آفریده ها به نوعی بنده خدا و عبدالله هستند؛ اما انسان و جن به سبب اراده و حق انتخاب میان بندگی اختیاری در قالب اطاعت یا خروج از بندگی اختیاری در قالب عصیان، با آن که از نظر تکوینی «عبدالله» هستند، اما از نظر تشریعی خارج از عبدالله بودن هستند؛ زیرا بندگی و عبودیت تشریعی زمانی صدق می کند که انسان همه چیزش را برای خدا قرار دهد و در قالب اطاعت از همه اوامر و نواهی الهی بندگی و عبودیت خویش را به نمایش گذارد.ممکن است کسی عبادت الهی داشته باشد، و به ظاهر اطاعت نماید، اما عبودیت ندارد؛ زیرا همه هستی اش را برای خدا قرار نمی دهد و به اشکال گوناگون از دایره عبودیت اختیاری خارج می شود و کفر و کفران و عصیان می ورزد. همه آفریده های الهی در مقام تکوین، «عبدالله» هستند و خطاب «عبادالله» برای همه آنها ثابت است؛ زیرا «عبد» به حالتی اطلاق می شود که کاملا رام و مطیع و هموار باشد؛ زیرا راهی که به سبب تردد و آمد و شد بسیار حالت هموار گرفته و صاف شده، به عنوان «عبید» شناخته می شود.

ادامه نوشته

عوامل و آثار خشوع در برابر خدا 1403/4/17

عوامل و آثار خشوع در برابر خدا

از نظر آموزه های وحیانی قرآن، تواضع و فروتنی دارای مراتبی است که نهایت آن خشوع تمام است که همه وجود شخص را در بر می گیرد تا جایی که : پروردگارم سیاهی و خیال و سپیدی ام در برابرت به سجده در آمده است.»یکی از صفات برجسته مومنان، خشوع در برابر خدا است. خشوع را فروتنی و سرفروآوری بی هیچ تکلفی در برابر عظمت و جلال کسی دانسته اند که بر اساس خشیت و خوف علمی باشد. هر چند که خشوع حالت و عملی قلبی است که خاشع در برابر عظمت و جلال دیگری دارد که او را برتر و بالاتر از خویش می بیند؛ اما این حالت چنان قدرتمند در خاشع تحقق می یابد که آثار خشوع بی هیچ تکلفی در همه وجودش به نمایش در می آید. از این روست که آثار خشوع در قالب خضوع در بدن نیز آشکار می شود و شخص خاشع، در برابر عظمت و جلال دیگری خاضع نیز می شود.با نگاهی به آثار خشوع در شخص خاشع، می توان گفت که خاشع با خشیت و خوف علمی نسبت به عظمت و جلال دیگری چنان فروتنی قلبی دارد که عقل و دل و تن و روان و جسم و جانش بی هیچ تکلفی سر فرود می آورد و با همه وجودش تواضع و خضوع و فروتنی و ذلت و تذلل را می پذیرد.

ادامه نوشته

عوامل و آثار خوف از خدا 1403/4/16

عوامل و آثار خوف از خدا

خوف به معنای ترس و انتظار چیزی ناخوشایند به سبب علایم و نشانه های ظنی یا علمی، یکی از حالات نفسانی است که نقش بسیاری تعیین کننده ای در زندگی انسان و سرنوشت ابدی او دارد؛ زیرا ترس اگر وهمانی و خیالی نباشد، بسیار مثبت و ارزشی است؛ زیرا موجب بیداری و هوشیاری انسان و احتیاط در انجام کاری می شود و به عنوان بازدارنده عمل می کند.از نظر آموزه های وحیانی قرآن، ترس از خدا و آخرت ریشه در شناخت ظنی یا علمی جلال و عظمت الهی دارد که نماد آن غضب الهی است که در عذاب های دنیوی و اخروی نسبت به عصیانگران خود را نشان می دهد؛ زیرا کسی که خدا را به عظمت و جلال بشناسد می داند که اگر عصیان ورزد در دنیا و آخرت به غضب الهی دچار شده و عذاب می شود. از این روست که ترس در انسان مومن به عنوان عامل بازدارنده از عصیان الهی عمل می کند

ادامه نوشته

خدایی شدن با تقرّب به خدا 1403/2/11

خدایی شدن با تقرّب به خدا

یکی از فرمان های الهی به پیامبرش، تقرّب به خدا با سجده است. بنابراین، تقرب از چنان ارزش و اهمیتی برخوردار است که پیامبر اکرم(ص) با همان مقام و منزلت خویش در پیشگاه خدا، مامور می شود تا با سجده عبودیت به خدا تقرب جوید و از آثار و برکات آن بهره مند شود.شکی نیست که این تقرب هرگز به معنای قرب و نزدیکی مکانی یا زمانی یا نسبی مراد نیست، بلکه مراد از آن تقرب معنوی است که به نظر با رهایی بنده از هر گونه «عیب و نقص» در کمال یا تمامیت آن و کسب همه کمالات در تمامیت آن و در یک کلمه «متألّه» و خدایی شدن در صفات حسنای الهی تحقق می یابد.در آموزه های وحیانی قرآن، بارها از این حقیقت تقرب، با واژگانی چون «قرب» و مشتقات آن، «زلفی»، «عند ربهم»، «درجات» و مانند آنها استفاده شده است و حتی یکی از برجسته ترین گروه ها و ازواج انسانی «مُقرَّبان» به فتح راء است که به عنایت الهی چنان قرب و منزلت یافته اند که هیچ آفریده ای برتر از آنان نیست.

ادامه نوشته

نشانه ها و آثار تسلیم در برابر خدا 1403/1/18

نشانه ها و آثار تسلیم در برابر خدا

تسلیم در برابر خدا، نشانه «سلم» و «صلح» و سرسپردگی، انقیاد، فرمانبرداری و اطاعت همراه با رضایت از اوست؛ از این رو، کسی به دیگری سلام می فرستد، خواهان سلم و صلح و سلامت جهت دوری از هر گونه عصیان و خشونت و درگیری بینابین است.بر اساس آموزه های وحیانی قرآن، تسلیم در برابر خدا با اسلام و تحقق مسلمان بودن، با گام نهادن در «سبل السلام» و راه سلامت دین الهی و صراط مستقیم توحید و عبودیت، خود گامی بلند برای رسیدن به «دارالسلام» و تجلی خدا در اسم نیک «السلام» است؛ از همین روست که تسلیم به عنوان یک وظیفه همگانی برای انس و جن مطرح شده تا به اراده اختیاری و انتخاب آزاد خویش در این راه گام بردارند و به سلامت به مقصود در مقصد بهشت دارالسلام در آخرت رسند.

ادامه نوشته