سه پاداش خداوند به کسی که از او شرم کند 94/12/29

سه پاداش خداوند به کسی که از او شرم کند

امام جعفر صادق عليه‌‏السلام:  خداوند عزوجل به داود پيامبركه بر پيامبر ما و خاندانش و بر او درود باد وحى كرد: اى داود! هرگاه بنده مؤمن من گناهى كند و سپس از آن گناه برگردد و توبه نمايد و به هنگام ياد كردن از آن گناه از من شرم كند، او را بيامرزم و آن گناه را از ياد فرشتگان نگهبان اعمال ببرم و آن را به نيكى بدل كنم.و از اين كار مرا با كى نيست كه من مهربانترين مهربانانم.«بحار الأنوار؛ج6 ،ص 28 - منتخب ميزان الحكمة،94»-منبع:مشرق    

در چه مواردی شرم و حیا جایز نیست؟ 94/8/20

در چه مواردی شرم و حیا جایز نیست؟            

انسان در طول زندگی خود با مسائلی برخورد می‌کند که نمی‌داند که باید در آن‌جا حیا پیشه کند، یا واقعاً جای حیا کردن نیست. در همین راستا باید گفت که حیا بستگی به اهداف عالیه اخلاقی انسان دارد و رعایت اعتدال در آن عقلانی بوده، اما افراط و تفریط در آن سزاوار نیست. پیامبر اکرم(ص) به همین نکته توجه داده‌ و فرموده‌اند: «حیا دو گونه است: حیاى خردمندانه و حیاى احمقانه. حیاى خردمندانه، دانش است و حیاى احمقانه، نادانى».[1]حیای عقل آن است که انسان از روى عقل احساس حیا کند؛ مثل حیا هنگام ارتکاب گناه، و یا حیا در مقابل کسانى که احترامشان لازم است و این حیا، علم است؛ یعنى رفتارى عالمانه مى‏باشد.حیای جهل آن است که از پرسیدن و یادگرفتنیا از عبادت ‏کردن و امثال آن، حیا کند؛ مثل کسانى که در بعضى محیط‌ها، از نمازخواندن، خجالت می‌کشند که چنین شرمساری و حیایی، رفتارى جاهلانه است.گاهی شرمساری ماهیتی منفی می‌یابد و آن در صورتی است که منشأ آن حماقت، جهالت و ضعف نفس باشد. این نوع شرم و حیا در اخلاق اسلامی به شدت مورد نکوهش قرار گرفته و نه تنها فضیلتی اخلاقی به شمار نیامده، بلکه مانع رشد و تعالی انسان و موجب عقب‌ماندگی او در زمینه‌هایمختلف می‌گردد. در روایات از این نوع شرم، به حیای حماقت و جهل و حیای ضعف یاد شده است.

ادامه نوشته