صبغه الله، هم رنگی با خدا  1403/6/8

صبغه الله، هم رنگی با خدا

یکی از اصطلاح قرآنی نسبت به انسان، «صبغة اللّه» است. این اصطلاح هر چند که یک بار در قرآن، به کار رفته، ولی از اهمیت بسیاری برخوردار است؛ زیرا تبیین گر وضعیت انسان در ساحات رشد کمالی و رسیدن به مقام و منزلتی است که خدا از آن به «صبغه الله» یاد کرده است.به نظر می رسد که به کار گیری این اصطلاح قرآنی، در ارتباط با فرهنگ های یهودی و مسیحی باشد؛ در این آیات با پرداختن به داستان حضرت ابراهیم(ع) ریشه دین اسلام را تبیین می کند و بر این نکته تاکید دارد که حضرت ابراهیم(ع) پیش از نزول تورات و انجیل و شرایع یهودی و مسیحی است. دین اسلام ایشان «حنیف» است که عاقلان بدان گرایش داشته و سفیهان از آن گریزش دارند. حضرت ابراهیم(ع) و فرزندانش از اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط دوازدگانه بر دین حنیف ابراهیمی بدون شرک و انحراف بودند

ادامه نوشته

صبغه الله، رنگ خدا در عبدالله        99/5/8

صبغه الله، رنگ خدا در عبدالله              

عبودیت، همانند فقر، صفت ذاتی هر آفریده الهی است؛ بنابراین، همه مخلوقات الهی در تکوین و ذات خویش در برابر معبود خویش سجده اطاعت می سایند، حتی اگر برخی از انسان و جن از مخلوقات دارای اراده و اختیار در مقام تشریعی از آن سرباز زنند؛ زیرا به تعبیر قرآن، کرها او طوعا، همه بنده و عبدالله هستند. با این همه از نظر قرآن، برای دست یابی انسان به مقاماتی از جمله خلافت کامل از خدا، لازم است تا انسان در مقام تشریع نیز به اراده و اختیار در صراط مستقیم بندگی گام بردارد و با اطاعت از خدا و رسول الله(ص) صفات الهی را در خود ظهور و بروز دهد و به عنوان مظهر اسماء و صفات الهی در مقام «متالهین» در جایگاه مظهریت در ربوبیت به عنوان «ربانیین» خلافت تمام و کمالی از خدا به نمایش گذارد.

ادامه نوشته