آیا حرام زاده به جهنم می رود؟: 96/11/4
گفتار سودمند
آیا حرام زاده به جهنم می رود؟:درباره ی معیار حلال زادگی، احادیثی در این زمینه در منابع شیعه و سنی وجود دارد که؛ ائمه اطهار(ع) را دوست نمیدارد، مگر حلالزاده و آنها را دشمن نمیدارد، مگر حرامزاده.اما برای فهم و برداشت درست درباره این دسته از روایات باید به نکاتی توجه شود؛ از جمله اینکه؛ حرامزاده بودن موجب سلب اختیار انسان نشده و علّت تامّه ارتکاب گناه و دوری از محبت و دوستی اهل بیت عصمت و طهارت(ع) نمیشود؛ لذا فرزند زنا نیز مثل دیگر افراد بشر مختار بوده و سرنوشت خود را در دست اختیار خود دارد؛ و میتواند با اعتقاد حق و انجام اعمال نیک و پسندیده این نقص روحی و معنوی خود را برطرف کرده و از مؤمنان و محبّان ائمه اطهار(ع) شود. و هیچ دلیل عقلی یا نقلی وجود ندارد که اثبات کند زنازاده لزوماً اهل جهنّم میشوند؛ همانطور که هیچ دلیلی نیست که اثبات کند هر حلالزاده و مسلمانزادهای وارد بهشت میشود.همچنین از متون ديني بر مي آيد كه حرام زاده، به جهت عمل حرام و گناه آلودي كه پدر و مادر انجام داده اند، گناهكار نيست. همان گونه كه در قرآن نيز آمده است ،هيچ گنهكارى گناه ديگرى را متحمّل نمىشود.». حرام زاده هم ميتواند با داشتن اعتقاد درست و انجام اعمال و دستورهاي ديني، به بهشت برود؛ همان گونه كه در فرمايش امام صادق(ع) آمده است:«زنازاده اگر اعمال خوب انجام بدهد، به او پاداش داده ميشود. اگر كار بد از وي سر زند، مجازات ميگردد»؛ يعني زنازاده، مانند ساير مردم است.تولد از زنا درست مانند تولد ناقصالخلقه است. چگونه اگر فرزند با دست فلج متولد شود، امكانات جسمى او كم تر از ديگران است، ولى به هرحال مىتواند راه تكامل را طى كند و در فعاليتهاى مادى و معنوى به درجات قابل توجهى برسد كه حتى برخى از افراد سالم به دليل تنبلى يا سستى به آن نمىرسند، فرزند نامشروع نيز هرچند زمينه و بستر رشد معنوي كمتري داشته باشد، اما مىتواند با تلاش و پشتكار و امداد از خداوند به كمال مادى و معنوى برسد. در نتيجه هيچ گاه براي يك فرد انحراف و فساد و جهنمي شدن مقدر نشده، بلكه او خود توانايي رقم زدن سرنوشتي خوب براي خود را داراست.بنابراين، نسبت به رسيدن به مقامات معنوي و الهي و علمي و عملي كه جايگاه فرد را نسبت به خداوند متعال و در آخرت تعيين مي كند، بين زنازادگان و ساير انسان ها تفاوتي نيست و همه قدرت و امكان رسيدن به اين جايگاه را دارند. اگر چه در اين مسير افراد زنازاده سختي بيش تري را بايد متحمل شوند. اما همين سختي و مشقت در مسير كمال نيز از جانب خداوند مورد محاسبه خواهد بود و محاسبه آنان همانند حلال زادگان نيست.در مجموع به جهت خطايي كه والدين آن ها مرتكب شده اند، چه بسا سرشت آن ها ميل بيش تري به بدي ها داشته، و شايد به همين جهت گفته شود كه اين افراد ممكن است بيش از ديگران به سمت انحراف و كمك به شيطان در مسير اهداف غير الهي او گام بردارند. اما اين امر مطلق نيست و موجب جبر در اين مسير نمي شود؛ همان طور كه برخي از حلال زاده ها ممكن است در اثر عواملي ديگر نظير حرام خواري،رعايت نكردن برخي آداب اسلامي و ... در رسيدن به سعادت راه سخت تري داشته باشند و يا سربازان واقعي ابليس در فساد و جنايت باشند.لذا روایات ظاهراً حکمی غالبی را بیان میکنند نه حکمی کلّی را؛ یعنی اغلب چنین است که زنازاده دشمن اهل بیت میشود نه همیشه.نکته دیگر آنکه لزوماً تمام دشمنان اهل بیت حرامزاده به معنای فرزند حاصل از روابط نامشروع نیستند، بلکه دلایل دیگری چون نفاق نیز میتواند در این دشمنی، تأثیرگذار باشد. منبع : شهر سوال
اذکار پیشنهادی برای سجده شکر:سجده مخصوص نماز نیست، بلكه در موارد دیگرى نیز مطرح است و حتى گاهى واجب مى شود، مانند تلاوت یكى از چهار آیه اى كه سبب سجده مى گردد و یا سجده ای که بعد از نماز به جا آورده می شود.یكى از موارد سجده و شکرگزاری از خداوند، سجده شكر است كه به آن سفارش بسیار شده است.سجده شكر، یعنى تشكر از نعمت هاى بى پایان الهى كه بر ما و خانواده ما نازل شده است. امام صادق( ع)مى فرماید: هرگاه یاد نعمتى افتادى، صورت خود را براى تشكر بر زمین بگذار و اگر دیدى كه مردم ترا مى بینند به احترام آن نعمت كمى خم شو.به سند صحیح از امام صادق (ع) نقل شده است که فرمود: «هر مؤمنى که براى شکر نعمتى در غیر نماز براى خدا سجده شکر به جاى آورد، خداوند، براى او ده حسنه بنویسد و ده گناه را از او محو و پاک گرداند و در بهشت ده درجه وى را بالا مى برد» نیز به سند موثّق از امام رضا (علیه السلام) روایت شده است که: «سجده بعد از نماز واجب، در واقع شکرِ خداوند است، از این که این توفیق را به بنده داد، تا فریضه اش را به جاى آورد، و کمترین چیزى که در این سجده گفته مى شود، سه مرتبه «شُکْراً لِلّهِ» است…» در انجام این سجده شرط خاصّى وجود ندارد و به هر صورت که آورده شود، صحیح است. ولى بهتر است مانند سجده نماز، بر هفت عضو سجده کند و پیشانى را بر چیزى گذارد که در نماز بر آن مى گذارد.افضل آن است که بر خلاف سجده نماز، آرنج را نیز بر زمین بگذارد، و سنّت است که نخست پیشانى را بر زمین گذارد، سپس طرف راست صورت را و آنگاه طرف چپ صورت را و در نهایت نیز پیشانى را بر زمین بگذارد، و به خاطر این که دو بار پیشانى را بر زمین مى گذارد، به آن دو سجده شکر مى گویند. سجده شکر مى تواند بدون هر ذکر و دعایى نیز باشد ولى سنّت است که ذکرى بگوید و بهتر است از ذکرهایى باشد که خواهد آمد.در سجده شكر هرگونه ذكر و دعایى جائز است، امّا گفتن «شُكْراً لِلَّه» و «اَلْحَمْدُ لِلَّهِ» و یاد نعمت بزرگ ولایت اهل بیت علیهم السلام سفارش شده است. خداوند مى فرماید: پاداش كسى كه سجده شكر كند آن است كه من هم از او تشكر مى كنم.از امام رضا(ع) نقل شده است که: مى توانى صد بار در سجده شکر بگویى: «شکراً» و مى توانى صد بار بگویى «عفواً». حضرت آیت الله کشمیری یکی از عرفای بزرگ؛ بعد از نماز سر را به سجده می گذاشت و سه مرتبه می گفت: الحمدلله; بعد گونه راست را بر مهر می گذاشت و سه بار می گفت: شکرا لله ; و سپس گونه چپ را بر مهر نهاد و سه مرتبه می گفت: استغفر الله . از وی سؤال شد این چه سجده ای است؟ فرمود: «حضرت ابراهیم (ع) به [یاری] این سجده خلیلُ الله شد.» منابع:سایت منبرک/ویکی شیعه زیارت امام حسین علیه السلام از راه دور:امام صادق علیه السلام به یکی از یاران خود جناب سُدیر فرمودند:سدیر، چقدر امام حسین علیه السلام را زیارت میکنی؟سدیر گفت: فاصله من تا قبر امام حسین علیه السلام خیلی زیاد است نمی توانم زیاد به زیارت ایشان بروم.امام صادق علیه السلام کاری به او یاد دادند تا بتواند هر روز و هر موقع که خواست امام حسین علیه السلام را زیارت کند.فرمودند: بالای بلندی برو؛ سمت راست و چپ خود را نگاه کن. بعد به آسمان نگاه کن و سپس رو به سمت قبر مطهر امام حسین علیه السلام نگاه کن و بگو:«اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ وَ رَحْمَهُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ».و سپس امام فرمودند: هر کس این کار را انجام دهد ثواب حج و عمره برای او می نویسند.سدیر میگوید: با این روش گاهی در در طول روز چندین بار و جمعه ها نیز چندین مرتبه امام حسین علیه السلام را زیارت میکردم.شبهای جمعه که شب زیارتی آقا اباعبدالله الحسین علیه السلام است از این فیض عظیم محروم نشویم.
آیت الله مجتهدی تهرانی از علمای بزرگی است که بسیاری از مردم با درس اخلاق های ایشان آشنا هستند.از ایشان نکات بسیاری به یادگار مانده است که از جمله آن ها این جمله بسیار مهم است که می فرمایند:من علمای بسیاری را درک کردم از امام خمینی گرفته تا آیت الله بروجردی و آیت الله شاه آبادی و آیت الله حائری و…؛و اگر بخواهم در یک کلام نصیحت تمام بزرگان را بگویم، می گویم:اگر دنیا و آخرت می خواهید، اگر رزق و روزی می خواهید و در یک کلام اگر همه چیز می خواهید، … نماز اول وقت بخوانید.
ای بنده ی گریزان! از خدا فرار می کنی ؟!!!:کسانى که توبه کنند و ایمان آورند و عمل صالح انجام دهند، که خداوند گناهان آنان را به حسنات مبدّل مىکندداستانک:بدون هیچ توجهی از کنار او گذشت.این بیتوجهی آخوند بر عبد فرّار سخت گران آمد. از جای خود حرکت کرد تا این شیخ پیر را تنبیه کند. دوید و راه را بر او سد کرد و با لحنی بیادبانه گفت: هی! آشیخ! چرا به من سلام نکردی؟!عارف همدانی ایستاد و گفت: مگر تو کیستی که من باید حتماً به تو سلام میکردم؟ گفت: من عبد فرّارم. آخوند ملاحسینقلی همدانی به او گفت: عبد فرّار! تو از خدا فرار کردهای یا از رسول خدا؟و سپس راهش را گرفت و رفت.فردا صبح، آخوند ملا حسینقلی همدانی درس را تمام کرده، رو به شاگردان نمود و گفت: امروز یکی از بندگان خدا فوت کرده هر کس مایل باشد به تشییع جنازه او برویم.عدهای از شاگردان آخوند به همراه ایشان برای تشییع حرکت کردند. ولی با کمال تعجب دیدند آخوند به خانه عبد فرار رفت. آری او از دنیا رفته بود. عجبا! این همان یاغی معروف است که آخوند از او به عنوان بنده خدا یاد کرد و در تشییع جنازه او حاضر شد؟! به هر حال تشییع جنازه تمام شد.یکی از شاگردان آخوند به نزد همسر عبد فرارا رفته و از او سؤال کرد: چطور شد که او فوت کرد؟ همسرش گفت: نمیدانم چه میشد؟ او هر شب دیروقت با حال غیرعادی و از خود بیخود منزل میآمد، ولی دیشب حدود یک ساعت بعد از اذان مغرب و عشا به منزل آمد و در فکر فرو رفته بود و تا صبح نخوابید و در حیاط قدم میزند و در حالی که گریه می کرد ،با خود تکرار میکرد: عبد فرار تو از خدا فرار کردهای یا از رسول خدا؟! و سحر دق کرد و مرد.اصل داستان از کتاب : شرح حال حکیم فرزانه حاج علی محمد نجف آبادی، صفحه ۲۷
شب های زمستان رو به کوتاهی است / بهار مؤمن را دریابید:این شبها جزء طولانی ترین شب های سال است. شب ها هر چقدر هم که نیاز به خواب داشته باشیم و بخوابیم، باز هم این شب تمام نمی شود. به همین خاطر است که در روایت داریم:امام صادق علیه السلام می فرمایند: زمستان، بهار مومن است ؛ از شبهای طولانی اش برای شب زنده داری، و از روزهای کوتاهش برای روزه داری بهره می گیرد. )وسائل الشیعه، (سعی بکنیم این شب ها چند دقیقه ای وقت بگذاریم برای نماز شب؛ به شدت بر نشاط مان در طول روز اثر می گذارد. در آخرت نیز دستمان را خواهد گرفت ان شاءالله.داستانک:مقدس اردبیلی از دنیا رفت. عالمی ایشان را در خواب دید. پرسید چه چیزی دست شما را در آن دنیا گرفت؟مقدس اردبیلی به حرم امیرالمومنین )ع(اشاره کرد و گفت:اول عشق به این آقا و نماز شب ها. آن نماز شب ها هم به آبروی امیرالمومنین )ع(قبول شده.ان شاالله خداوند ما را از نماز شب خوان های با حضور قلب قرار دهد.
بنده نوازی خداوند ...؟:علّامه محمدتقی جعفری (ره) حافظه ای قوی داشت، به طوری که صد هزار بیت فارسی و عربی در حفظ داشت.روزی در تاکسی گفت: خدای من! راننده تاکسی اعتراض کرد و گفت: مگر خدا فقط متعلق به شما است که می گویی ای خدای من...ایشان فوراً این شعر سعدی را خواند:چنان لطف او شامل هر تن است-که هر بنده گوید خدای من است
راننده از این حاضر جوابی علامه خوشش آمد. منبع : اکبری، محمود؛ نكته هاى ناب اخلاقى، ص: 38