مسجد النبی(ص) ولنجک

گفتار سودمند                       

درقران کریم سوره محمد,ایه شانزده, آمده است:مثَل بهشتی که وعده داده شده به متقیان که در آنست نهرها از آب نا متغیر و نهرها از شیری که نگشته طعم آن و نهرهاست از خمری که لذت است برای آشامندگان و نهری است از شهد بی غش و مرا ایشان را است در آن از همه میوه ها و آمرزشی از پروردگارشان چون کسی است که او جاودانی است در آتش و آشامانیده شدند آبی جوشان پس پاره پاره کرد روده هاشان را.در این آیه نیز به صراحت سخن از مَثَل را به میان آورده و فرموده است مَثَل بهشت چنین است و چنان.معلوم می شود حقیقت واقع بهشت رفیع تر و درجه اش اعلای از آن است که بتوان با زبان و کلام اینچنین، حدی برایش معین کرده و توصیفش نمود.و لذا جناب ابن عربی در تفسیرش این چهار نهر را چهار مرتبه از مراتب بهشت مطلقه معرفی نموده و فرموده است:مراد از نهرِ آب علوم و معارف حقیقیه است که قلبها بواسطه ی آن حیات یافته و غرائز بواسطه ی آن سیراب می شوند. آنچنان که زمین با آب، حیات یافته و دیگر موجودات بدان سیراب می شوند. و نیز مراد از نهرِ شیر، علوم نافعه ای است که به افعال و اخلاق تعلّق گرفته و مخصوص ناقصین مستعدینِ صالحینِ به ریاضات و سلوک در منازل نفس است. این گروه که در قبل از وصول به مقام قلب قرار دارند، بواسطه ی علوم شرایع و حکمت عملیه ای که به مثابه شیرِ مخصوصِ اطفال ناقص است، از معاصی و رذائل پرهیز می نمایند.و نیز مراد از خمر تجلّیات و محبّت ذاتی و صفاتی حق است که به کاملین و بالغینِ به مقام مشاهده حسنِ تجلیات صفات و شهود جمال ذات و به عاشقین و مشتاقین جمال مطلق یار در مقام روح ارزانی شده است.و نیز مراد از عسل شیرینی ها و حلاوات وارد قدسی و بارقه های نوریه و لذات وجدانیه در احوال و مقامات است که به سالکینِ واجدینِ اذواق و مریدین متوجهین به کمال که در قبل از وصول به مقام محبّت ذاتی و صفاتی حق قرار دارند عطاء می شوندو لذا جناب ابن عربی در این بیان، چهار نهر مذکور بهشتی را مظاهر چهار رتبه از مراتب بهشتیان معرفی کرده و نهر شیر را انزل مراتب بهشت و پس از آن نهر آب و بعد از آن نهر عسل و در آخر نهر خمر را بالاترین مرتبه ی بهشتی دانسته است.اما این چیزی نیست که همگان از عهده ی فهم آن برآیند و لذا قرآن از این حقیقت فقط به بیان مثل آن اکتفا کرده و تعقل و تفکر در این مثل را به ما واگذار نموده است.اما حکما و عرفای الهی چون در مکتوبات خود عوام الناس را مخاطب خویش ندانسته و به خواص که نفوس مستعده ی شاقیه ی به کمالات انسانی اند اهتمام بسیار دارند، از نقل مَثَل ها و حکایات و قصص دوری جسته و دائماً عزم و جزم آن دارند که حقیقت و لبّ محفوفِ در این پیمانه ها را القاء نمایند. و لذا در غزلیات عرفانی بزرگانی چون جناب حافظ و حضرت امام و حضرت استاد از این الفاظ و اصطلاحات که ریشه ی قرآنی و روایی دارند، بسیار است.استادصمدی آملی

آیت‌الله حق‌شناس (ره):اصلاح شدن امور دنیا:اگر از امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) بپرسی که چرا دنیای من درهم ریخته حضرت می‌فرماید: هرکس امر آخرت را اصلاح کند، خداوند امر دنیایش را اصلاح می‌کند. پس برو آخرتت را اصلاح کن.اگر بیچارگی‌ها و مشکلات زندگی‌ات باقی مانده معلوم می‌شود که آخرتت را خراب کرده‌ای. کتاب مواعظ جلد 2

سزاوارترین انسان ها به شفاعت پیامبر:امیرالمؤمنین(ع) از پیامبر(ص) روایت کرد که فرمود: نزدیک ترین شما به من در روز قیامت و سزاوارترین شما به شفاعتم، آن است که راستگو تر و امانتدارتر و خوش اخلاق تر و به مردم نزدیک تر باشد.

امالی صدوق، ص508               همچنان در منزل اول اسير!:ليوانی چای ريخته بودم و منتظر بودم خنك شود. ناگهان نگاهم به مورچه ای افتاد كه روی لبه ی ليوان دور مي زد. نظرم را به خودش جلب كرد. دقايقی به آن خيره ماندم و نكته ی جالب اينجا بود كه اين مورچه ی زبان بسته ده ها بار دايره ی كوچك لبه ی ليوان را دور زد. هر از گاهی می ايستاد و دو طرفش را نگاه مي كرد. يك طرفش چای جوشان و طرفی ديگر ارتفاع. از هردو مي ترسيد. به همين خاطر همان دايره را مدام دور مي زد. او قابليت های خود را نمي شناخت. نمي دانست ارتفاع برای او مفهومی ندارد، به همين خاطر در جا مي زد. مسيری طولانی و بی پايان را طی مي كرد، ولی همان جايی بود كه بود.یاد بيتي از شعری افتادم كه مي گفت:  سال ها ره مي رويم و در مسير  همچنان در منزل اول اسير ،ما انسان ها نيز اگر قابليت های خود را مي شناختيم و آن را باور مي كرديم، هيچ گاه دور خود نمي چرخيديم. هيچ گاه درجا نمی زدیم!

یک داستان یک پند:کنترل افکارمان در زمان خواب خیلی مهم است؛ چون روح، زمانِ خواب، تنِ خاکی‌مان را رها می‌کند و اینکه زمانِ ترکِ جسمِ خاکی‌مان ما در چه اندیشه‌ای بوده‌ایم خیلی مهم است. معمولا، شیطان با وسوسه‌های نفسانی و شهوانی قصد دارد انسان را در زمان خواب که بهترین زمان ذکر است به جای گفتن ذکر، با این نفسانیات مشغول کند. چنانچه در سوره‌ی زمر آیه‌ی (39) می‌فرماید: «در خواب هم مثل مرگ روح‌مان گرفته می‌شود و اگر برنگردد در همان خواب خواهیم مرد بدون اینکه بیدار شویم.» لذا اکثر مردان قدیمی کلمه لااله الا الله و شهادتین را زمان خواب ذکر می‌کردند؛ چون می‌گفتند شاید بمیریم و بیدار نشویم. اگر زمانِ خواب با یک تخیّل نفسانی و شیطانی بخوابیم قطعاً در خوابی که خواهیم دید اثرِ منفی خود را خواهد گذاشت .اخلاق و معرفت در قرآن و روایات