سبک زندگی 98/4/25
سبک زندگی
نقش آفرینی مادر منتظر در تربیت نسل مهدوی:اگر پایۀ اصلی تربیت و رشد صحیح فرد برای اجتماع را در خانواده جستجو کنیم، زن به عنوان مربی خانواده و عامل اصلی انتقال ارزشها، جایگاه ویژه ای خواهد یافت. لذا نقش انسان سازی زن در طول هستی از اصیل ترین نقشهای وی بوده است.بانوی بزرگ اسلام حضرت فاطمه (س)می فرمایند: «آن گاه که زن در منزل به امور خانه و تربیت فرزند می پردازد به خدا نزدیکتر است.» همچنین مفسر بزرگ جهان اسلام حضرت آیت الله جوادی آملی در اهمیت این موضوع چنین می فرمایند: «هر گاه زن اصالت را به نقشهای دیگری غیر از مادری و همسری دهد، از صراط مستقیم خارج است.»با این بیان روشن می شود که حرکت در صراط مستقیم و تقرب زن به سوی پروردگار، جز از طریق اصالت دادن به ایفای نقش کلیدی و موثر مادری و تربیت فرزندان مقدور نمی باشد. به همین جهت امام خمینی (ره) شغل اصلی زن و مهمترین کار وی را مادری و همسری دانسته است. همچنین ایشان می فرمایند: «این مادر که بچه در دامن او بزرگ می شود، بزرگترین مسئولیت را دارد و شریفترین شغل در عالم، بزرگ کردن یک بچه است و تحویل دادن یک انسان است به جامعه.» گویی معمار کبیر انقلاب به این نکتۀ مهم اشاره دارند که جامعۀ مهدوی نیازمند این است که فرزندانی مهدوی در دامان پرعفت مادران، بزرگ شوند و تحت تعلیم این عنصرِ مهمِ خانواده قرار بگیرند.جایگاه مادری جایگاه ویژه ای است که به ندرت می توان هم وزن آن، جایگاه دیگری یافت. اما متاسفانه گاهی مادران عزیز نسبت به این نقش مهم غفلت می ورزند و یا نقش های دیگر را مهمتر از مادری می پندارند. در این زمینه فرمایش مقام معظم رهبری را به گوش جان بسپاریم. ایشان می فرمایند: «اولین و اساسی ترین و پراهمیت ترین شغل زن، مادری است. اگر رئیس جمهور هم بشود، اهمیتش به قدر اهمیت مادری نیست... خدا این موجود را با این عواطف خروشان آفرید تا مادری لنگ نماند. اگر مادری لنگ بماند، نسل انسان منقطع می شود. یا انسانهایی که به جامعه وارد می شوند، انسانهای کامل و درست و حسابی و معتدلی نخواهند بود.»مادر منتظر بر این نکته تاکید می ورزد که فعالیتهای اجتماعی او، در صورتی ارزشمند است که آسیبی به رسالتهای اساسی و مهم آنان در قبال مسالۀ خانواده و تربیت فرزندان نرساند. در منظر مادر منتظر، پرداختن به امور خانواده و تربیت فرزندان، کلیدی ترین و موثرترین نقش اجتماعی می باشد.در طول تاریخ زنان شیعه با بهره گیری از آموزه های دینی، بلندترین گامها را برای حفظ ولایت برداشته اند. آنان با حفظ جایگاه خود که همان مادری است، ارزش ولایت و حب به ولیِّ خدا را به فرزندان خود منتقل می کنند و از این طریق در حفظ و احیای این مهم می کوشند. در عصر حاضر تربیت فرزندان دیندار، پویا، کارآمد و عاشق ولایت از اهمیت و جایگاه بالایی برخوردار است. چرا که شاهد هجوم ناتوی فرهنگی دشمن هستیم که بنا دارد از نسل جوان ما یک نسل بی هویت و بی ریشه بسازد. اینجاست که نقش مادران در دفاع از هویت دینی و انتقال ارزشها و پرورش نسلی مهدی یاور بسیار پررنگ میگردد.عمده ترین نقش آفرینی های مادر، منتظر پروری است. مادر به عنوان عنصر موثر در جامعه، می تواند نقش بزرگی در یاری دادن امام زمان خود ایفا کند. مادر به عنوان نقش اصلی در تولید نسل می تواند با تربیت فرزندانی مهدوی، بهترین زمینه ساز باشد برای تشکیل دولتی مهدوی.
فاطمه قاسمی-کارشناس ارشد مبانی نظری اسلامی
فرق زیبای «هِبه» با انفاق چیست؟:در دین مبین اسلام، انواع بخشش به بشر توصیه شده است مانند انفاق، زکات و... ولی «هِبه»، تنها نوع بخششی است که فقط مخصوص خداست.«هِبه» تفاوتی عمده با بخشش‌های دیگر دارد. دقت کنیم: در تمام بخشش‌ها انسان یا نیتِ عوض دارد یا نیتِ غرض.مثال: وقتی به سائلی کمک می‌کنیم انتظار عوض آن را از خدا داریم که بر ما اجر بنویسد و در این دنیا طبق وعده‌ی خودش، عوضِ مبلغ ما را بدهد.یا نیتِ غرض داریم ،مثال: به کسی هدیه‌ای می‌دهیم و انتظار داریم بعد در فلان اداره کار ما را حل کند.پس هیچ هدیه‌ای انسان نمی‌تواند بدون عوض و غرض به انسان دیگری بدهد و تنها کسی که می‌تواند بدون عوض و غرض به بنده هدیه دهد، خداوند متعال است.چنانچه در قرآن می‌فرماید:به هر کس بخواهد دختر و به هر کس بخواهد فرزند پسر هدیه می‌کند. (49 - شوری)یعنی بدون عوض و غرض این کار را می‌کند.
یا می‌فرماید:خدایا برای ما از همسران و فرزندان‌مان، چشم روشنی عطا کن. (74 - فرقان)پس صفت وهاب صفتی است که مخصوص خداست و برای بشر بسیار سخت است بتواند «وهاب» شود.و به‌خاطر این است که چون خداوند می‌داند انسان بدون عوض و غرض سخت است که ببخشد، پس برای فقرا عنوان را «انفاق» به کار برده است و «هِبه» به کار نبرده چون اگر می‌بُرد ما اجری نمی‌بردیم به‌خاطر این‌که هِبه‌کردن بسیار سخت است.
می‌دانید وَیل چیست؟:پیامبر اسلام (ص):وَیل، پرتگاهى در جهنّم است که کافر در آن سقوط می‌کند و چهل سال طول می‌کشد تا به تهِ آن برسد.حالا عاقبت کسی که نماز را ترک می‌کندپیامبر اسلام (ص(:«نماز، ستون دین است، پس هرکس نماز خود را عمداً ترک کند، به تحقیق دین خود را خراب کرده است و هر کس وقت‌هاى آنرا ترک کند، او را در ویل می‌اندازند و "ویل" یک وادی است در جهنم، چنانچه خداوند فرمود: فَوَیْلٌ لِلْمُصَلِّینَ الَّذِینَ هُمْ عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُون جامع الاخبارص٧٣
