سبک زندگی اسلامی 98/7/25
سبک زندگی اسلامی
اصول مھمان داری در دین:مهمان نوازی و مهمانداری یکی از موضوعات مهم در دین و جامعه دینی است؛ این موضوع بقدری اهمیت دارد که در خانه ای که مهمان وارد نشود، اساساً ملائکه هم وارد نمی شود؛ چنانچه «پیامبر (ص) فرمودند: هر خانه‌ای که در آن مهمان وارد نشود فرشتگان (هم) در آن خانه وارد نمی‌شود.حکمت عدم ورود فرشتگان آن است که خانه ای که در آن فرشتگان وارد می شوند در حقیقت برکت و خیر بدان خانه می رسد؛ امیرالمومنین (ع( در این باره می فرماید: خانه اى که در آن، قرآن خوانده شود و خداوند متعال در آن یاد شود، برکتش بسیار مى گردد و فرشتگان، به آن خانه، رفت و آمد مى کنند و شیاطین از آن دور مى‌شوند.چنانچه رسول خدا(ص) فرمودند:». مهمان با روزی خود [بر میزبان] وارد می‌شود و با گناهان [آمرزیده] اهل خانه خارج می‌گردد.معلوم می شود که وجه مشترک آمدن فرشتگان و آمدن مهمان، نزول خیر و برکت است.در باب مهمان نوازی، چند بُعد مهم است.1- بُعد خوشحال شدن از آمدن مهمان:گاهی انسان با آمدن مهمان ناراحت می شود، در حالی که در منابع دینی، برای خوشحالی آمدن وی، اجر و پاداش برای میزبان نوشته می شود؛ 2- بُعد دوست داشتن مهمان:امیرالمومنین (ع(فرمود: هر مؤمنى که مهمان را دوست بدارد بیرون میاید از قبرش در حالى که صـورتش مانند ماه می درخشد همه نگاه می کنند و می گویند این پیامبر است اما ملکى می گوید این مؤمنى است که مهمان دوست بوده و او را اکرام می کرده و راه او به بهشت است.۳. بُعد احترام مهمان:باطن مهمان نوازی، احترام و اکرام مهمان است؛ که اگر آن محقق شود، مهمان نوازی محسوب می شود؛ چنانچه امام على (ع(می فرمایند: یکى از مکارم اخلاق، پذیرائى و احترام مهمان است.اصول مهمانداری در احادیث:اصول و قوانینی در احادیث، برای مهمانداری بیان گردیده که به چند اصل اشاره می گردد.
1- تغذیه روح:دین برای تمام شئون زندگی برنامه دارد؛ و این اصل و قانون تا قیامت جریان دارد؛ لذا حتی در غذا خوردن معتقد است که تغذیه دو گونه است؛ غذای ظاهری که به فرمایش قرآن، باید پاکیزه و پاک باشد، همان غذایی است که خورده می شود اما روح نیز نیاز به غذا دارد که در دین موارد مختلفی برای آن بیان شده است.مومن باید نسبت به غذای روح نیز اهمیت بدهد؛ از تغذیه های روح، «اطعام مهمان» است؛ چنانچه در حدیث زیبایی امیرالمؤمنین (ع) غذای جسم و روح را در کنار یکدیگر می آورند و می فرمایند: غذای بدن، طعام خوردن است و غذای روح اطعام دادن!دومین غذای روح، «موعظه» است؛ ۲. همراهی مهمان نواز با دو حجت خدا امیرالمؤمنین (ع)فرمود: «کسی که مهمان خود را گرامی بدارد جای او در بهشت در کنار من و ابراهیم پیغمبر(ع) خواهد بود. ۳. میزبان شدن، منت خدا خداوند متعال در قرآن کریم با وجود اینکه نعمتهای زیادی را ذکر کرده اما تنها نسبت به یک نعمت، سخن از منت نهادن نموده و آن نعمت مبعوث کردن انبیاست؛ آن جایی که فرمود: «خدا بر اهل ایمان منّت گذاشت که رسولی از خودشان در میان آنان برانگیخت که بر آنها آیات او را تلاوت می‌کند و آنان را پاک می‌گرداند و به آنها علم کتاب (احکام شریعت) و حقایق حکمت می‌آموزد، و همانا پیش از آن در گمراهی آشکار بودند.» همین طور منت دیگری که خداوند بر مومن می گذارد، در مورد مهمان نوازی است که این خود زمینه ای برای آمرزش گناهانش است؛ چنانچه نبی اکرم (ص(فرمودند: «وقتی مهمان بر تو وارد می‌شود این را بدان که خدا بر تو منّت نهاده که تو را میزبان او قرار داده تا بدین‌وسیله گناهانت را بیامرزد.»۴. یکی از مکارم اخلاقی دهگانه
مقام مهمان داری و مهمان نوازی در دین، آنقدر مهم است که مکارم اخلاق که هدف بعثت نبی مکرم اسلام (ص(است، یکی از آن ده مکارم اخلاق، طبق یک روایت، پذیرایی از مهمان است؛
قلب پاک، پیامبر درون است :آیات «وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها؛ فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها»، اشاره به قلب پاک دارد، که فجور و تقوی به قلب الهام شده و فلاح و رستگاری با کسی است که آن را پاک می کندائمه بارها گفته اند، از کجا مسائل را بفهمیم ،از قلبت استفتاء کن، از دفتر استفتائات قلبت سوال کن، حتی می گویند زمانی که قاضی به شک رسید از قلبش استفتا کند.استفتاء از قلب، یک راهکار است. یعنی انسان باید بفهمد کدام راه بد و کدام راه خوب است. قضیه کورمال کورمال نیست، پیامبری در درون ما فریاد می‌زند البته در صورتی که کسی آن را خفه نکند.حجت الاسلام و المسلمین قاسمیان،
تجلی آیات قرآن در قیام عاشورا :آیات صبر و صابرین، آیات رضا و مرضیّین، آیات خضوع و خاضعین، آیات جهاد و مجاهدین، آیات معرفت و عارفین، آیات توکل و متوکلین، آیات ابرار و برّ، آیات یقین و موقنین، آیات تقوی' و متقین، آیات ایمان و مؤمنین، آیات علم و عالمین آیات عشق و ایثار و مؤثرین، آیات امر به معروف و آمرین، آیات نهی از منکر و ناهین، آیات حفاظت از حدود الهی و حافظین، آیات صلوة و مقیمین و خاشعین، آیات ذکر الله و الذاکرین، آیات حزب الله و فائزین، آیات انصار و اصحاب حقیقی رسول خدا و صدها آیات دیگر همه و همه یک‌باره در روز عاشورا از وجود حضرت متجلّی گشت
نبی مکرم اسلام (ص) می‌فرمایند:زمانه را ناسزا نگویید که خدا، در زمانه است. بدین معنا که خداوند گرداننده‌ی زمانه است و به اعتقاد برخی «دَهر»، یکی از اسماءالحسنیِ خداوند است و کسی که می‌گوید: تف بر زمانه! «لعنت بر این دنیا»، حتی اگر مؤمن هم باشد و به نشانِ بیزاری و نفرت از دنیا بگوید، غیرمستقیم، خدا را مورد مؤاخذه قرار داده است.پس انسان باید بسیار مراقب باشد، چنین جملاتی بر زبان نیاورد. نهج‌الفصاحه
