سبک زندگی اسلامی                          

حقیقت اضطرار و مضطر واقعی(خلیل منصوری):یکی از آیات معروف و مشهور در میان مردم آیه ای است که برای شفای بیماری و رهایی از گرفتاری ها بارها و بارها خوانده می شود. در این آیه آمده است: أَمَّنْ یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیَکْشِفُ السُّوءَ؛ یا کیست آن کس که درمانده را چون وى را بخواند اجابت مى کند و گرفتارى و زشتی را برطرف مى گرداند.(نمل، آیه 62)با نگاهی به سیاق آیه می بایست توجه داشت که مصداق اضطرار واقعی و مضطر واقعی امری و کسی دیگر است.

توضیح این که واژه اضطرار از «ضرر» گرفته شده است. ضرر به معنای زیان، خسارت، سختی، تنگنا، کمبود، بد حالی و مانند آن  است. واژه «ضرورت» از همین ریشه نیز به معنای ناچاری و گرفتاری و امری که چاره ای از آن نیست و امر لازم مانند نیازمندی های زندگی به کار رفته است.واژه اضطرار از باب افتعال به معنای بی اختیار ، مجبور، ناگریز و نیاز به کار می رود. حالت اضطراری حالت غیر طبیعی و بحرانی است که شخص بدان گرفتار می شود. به عنوان نمونه کمبودهای غذایی موجب اضطراری است که شخص ممکن است هنگام گرفتار در مخصمه نیاز، اقداماتی را انجام دهد که در حالت عادی مجاز به انجام آن نیست، مانند خوردن مردار در حالت اضطراری که احتمال مرگ است. البته حالت اضطراری به عنوان حالت فوق العاده احکام ثانوی را اقتضا می کند که غیر از احکام اولی است؛ این گونه است که حرام، مباح نه حلال می شود؛ یعنی شخص به میزان نیاز در یک محدود معین و محدودی مجاز به انجام حرامی می شود که مثل مردار خوری است

اما با نگاهی به آیه مورد بحث معلوم می شود که این حالت اضطراری و گرفتاری درباره قحطی یا بیماری و مانند آنها از اموری شخصی زندگی نیست، بلکه مرتبط با امر خلافت الهی انسان بر اجتماع است. خدا پس از این که داستان پیامبران را نقل می کند و در ادامه می فرماید: بگو سپاس براى خداست و درود بر آن بندگانش که آنان را برگزیده است. آیا خدا بهتر است یا آنچه با او شریک مى گردانند(نمل، آیه 59) به این نمونه دیگر اشاره می کند و می فرماید: یا کیست آن کس که گرفتار و درمانده را چون وى را بخواند اجابت مى کند و گرفتارى را برطرف مى گرداند و شما را جانشینان این زمین قرار مى دهد؟ آیا معبودى با خداست؟ چه کم پند مى پذیرید. (نمل، آیه 62)بنابراین، اضطراری که از آن سخن به میان آمده است، فقدان خلیفه و خلافت برگزیدگان خدا بر زمین است. این همان اضطرار واقعی است که خواهان برطرف شدن آن هستند؛ زیرا با فقدان خلیفه و خلافت الهی بر زمین، عدالت قسطی که ماموریت همه پیامبران بود(حدید، آیه 25) اجرایی نمی شود؛ چنان که امر به معروف و نهی از منکر، نماز و دیگر حدود الهی اقامه نشده و ظالمان و مستکبران دفع نمی شوند.(حج، آیات 40 و 41) چنان که بدون آن، هم چنین امنیت و آرامش فراهم نمی شود (نور، آیه 55)پس از منظر قرآن، اضطرار واقعی فقدان خلیفه و خلافت الهی است، و آن چه موجب می شود مردم دست به دعا و نیایش شوند، کشف و برطرف شدن این اضطرار است تا با حضور خلیفه و خلافت الهی سلامت دین و دنیا و سعادت دو سرا تامین و تضمین شود. پس اضطرار واقعی فقدان خلیفه و خلافت الهی و مضطر واقعی خلیفه و مردم خلیفه خواهی هستند که در انتظار آن خلیفه و خلافت هستند. از همین رو، گفته می شود که مضطر واقعی امام زمان(عج) است و اضطرار واقعی نیاز مردم به حکومت و خلافت آن حضرت است که ان شاء الله به زودی خدا تعجیل کرده و این اضطرار برداشته و کشف شود.

غذای فرشته یاکِرم:برخی از مؤمنان دنبال گرفتن خاص برای سیر و سلوک و دست یابی به مقامات عرفانی هستند. از این رو به در خانه بزرگان عرفان رفته از آنان ذکر می خواهند.از نظر آموزه‌های قرآنی تزکیه نفس انسان کار خدا است و انسان تنها بستر و زمینه ساز است و اگر عنایت خدا نباشد هیچ کس تزکیه نمی شود. (نور، آیه 21)خدا تأکید دارد که معلم اول خودش است و معلم ثانی رسول الله (ص) و اهل بیت عصمت و طهارت (ع)هستند. (آل عمران، آیه 164)بنابراین مسوولیت تعلیم و تزکیه انسان با خدا و رسول خدا است و خدا در مقام ربوبیت به این کار اقدام می کند.در همین چارچوب خدا فرشتگانی را برای القای ذکر انتخاب کرده تا با توجه به نیاز و ظرفیت هر کسی ذکر مناسب را به او القا کند.خدا می فرماید : ﻭ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺍﻟﻘﺎﻛﻨﻨﺪﻩ ذکر هستند. ذکر عذر خواهی و ذکر حاجت خواهی. (مرسلات، آیات 5 و‌ 6)اصولاً انسان یا نیاز به ذکر عذر خواهی مانند استغفرالله و ظلمت نفسی دارد یا ذکر حاجت خواهی.از نظر آموزه‌های قرآنی ذکرهای الهی که در قالب کتب آسمانی به پیامبران القا شده نیز از این دو دسته خارج نیست، زیرا یا حجت و عذری یا نذری.البته نذر به معنای ترساندن و نیز حاجت است. انسان که نذر می کند حاجتی دارد که در شکل خاصی به خدا عرضه می کند.به هر حال اگر کسی ذکر خاص می خواهد امر خود را به خدا تفویض و واگذار کند تا فرشتگان آن را به قلب وی القا کند.پایگاه قرآنی سماموس

«ثواب صدقه برای میّت» :رسول خدا(ص) :هرگاه شخص به نیت میّتی صدقه بدهد ،خداوند متعال جبرئیل را امر فرماید که ببرد بر سر قبر آن میّت ،هفتادهزار فرشته را که در دست هر کدام طبقی است و میگویند:سلام بر تو ای دوست خدا،این هدیه ای است که فلان شخص برای تو فرستاده...سپس قبر او پر نور میشود و خداوند عطا میکند به او هزار شهر در بهشت و تزویج میکند به او هزار حوریه و هزار حاجت او را روا میکند.    بحارالانوار،ج۸۲،ص۶۳