سبک زندگی ما چه اثری در چهره برزخی دارد؟            

اهمیت سبک زندگی و منش هر یک از ما در دوران حیات دنیایی به قدری اهمیت دارد که نه تنها سعادت و خوشبختی در دنیا را به همراه دارد،‌ بلکه سعادت ابدی در عالم برزخ و قیامت را تضمین می‌کند. چنانکه یکی از آثار سبک زندگی را می‌توان در شکل‌گیری چهره برزخی و ظاهرمان در قیامت جستجو کرد. حضور ما در عالم قیامت به همراه نور یا پنهان‌شده در تاریکی، قامت عریان یا پوشیده، چهره انسانی یا تشبه به حیوانات و... نمونه‌هایی هستند که ثابت می‌کنند سبک زندگی و روش و منشی که در زندگی دنیا در پیش گرفته‌ایم اثری مستقیم و غیر قابل انکار در حیات ابدی ما دارد.آن طور که از روایت‌ها مشخص می‌شود شکل و قیافه هر کدام از ما در عالم آخرت و روز قیامت، به نوع اعمال و سبک زندگی ما در دنیا بستگی دارد. کسی که زندگی خودش را در مسیر رضایت الهی قرار بدهد و از استعدادهای درونی و امکانات و فرصت زندگی در دنیا به بهترین نحوه استفاده کند، در قیامت چهره زیباتری خواهد داشت.هر کسی به نسبتی که از خوب زندگی کردن و تقوا دور شده باشد، به همان نسبت در چهره ظاهری و قیافه او در قیامت هم تغییراتی ایجاد می‌شود. به عنوان مثال پیغمبر اسلام صلی الله علیه و آله در حدیثی فرموده‌اند که: «همه مردم به غیر از اهل تقوا و پرهیزکاری در روز قیامت، برهنه محشور می‌شوند.» یعنی این افراد در قیامت از این بابت به شدت در رنج و عذاب خواهند بود.حتی طبق روایت آن حضرت، خدای متعال ده گروه از مردم را حتی از مسلمانان جدا می‌کند و قیافه و ظاهر آن‌ها تغییر پیدا می‌کند. مثلاً کسی که همسایه خود را آزار بدهد و موجب آزار و اذیت او شود، در قیامت با دست و پاهای بریده ظاهر خواهد شد.مسئولان ظالم و حاکمانی که به مردم آسیب رسانده و به آن‌ها ظلم می‌کنند، در آن روز کور و نابینا خواهند بود و در تمام آن مدت بسیار طولانی، چشمی برای دیدن نخواهند داشت.عنوان شده است کسانی که در دنیا به رباخواری مشغول می‌شوند و از راه نزول و ربا کسب درآمد می‌کنند و یا معاملاتی را به این صورت انجام می‌دهند، در قیامت به طور وارونه وارد عرصه محشر می‌شوند. یا کسی که در دنیا به حرام‌خواری مشغول باشد و برای او اهمیتی نداشته باشد که درآمدش حرام است، در قیامت به شکل خوک خواهد بود.همچنین افرادی که از دادن خمس و زکات و کمک به مردم نیازمند ابا دارند و فکر می‌کنند با جمع کردن مال و ثروت در دنیا به جایی می‌رسند، روز قیامت آن‌قدر بدبو خواهند بود که همه از اطراف آن‌ها پراکنده می‌شوند، چون بوی آن‌ها از بوی مردار هم بدتر و آزاردهنده‌تر خواهد بود.دو به هم زنی و سخن‌چینی از جمله خلق‌های بسیار بدی است که به شدت بر ظاهر افراد اثر می‌گذارد. کسی که بین دو نفر را به هم می‌زند و سعی می‌کند دوستی‌ها را به دشمنی تبدیل کند، در قیامت از شاخه‌ای آتش آویزان می‌شود و کسی که با سخن‌چینی خودش را مشغول می‌کند، در آن روز قیافه‌ای به شکل میمون خواهد داشت.خودخواهی و خودپسندی هم از صفات رذیله دیگری است که بر چهره ما در قیامت اثر زیادی داشته و انسان را به صورت کر و لال خواهد کرد.افراد متکبر که به دلیل داشتن امکانات اقتصادی بهتر یا ظاهر، تحصیلات، موقعیت شغلی یا اجتماعی و یا دلایل دیگر بر اطرافیان خود تکبر می‌کنند هم در قیامت در حالی وارد صحنه محشر می‌شوند که لباس‌هایی از جنس آتش بر تن دارند و به شدت از آن لباس در عذاب خواهند بود. اما اصلاً امکان کندن و در آوردن لباس و دور کردن آتش از خود را نخواهند داشت.گروه دیگر عالمانی هستند که از دانش و علم بهره‌ای برده‌اند، اما در مقام عمل از دانش خود استفاده نمی‌کنند. این افراد در قیامت مدام در حال جویدن زبان خود هستند و در همان حال، چرک از دهان‌هایشان خارج می‌شود.سن افراد در آن عالم تغییر می‌کند. به عنوان مثال روایت‌هایی تأکید کرده‌اند که همه اهل بهشت جوان هستند. یعنی هر انسان مؤمنی که از دنیا برود، در بهشت جوان و زیبا می‌شود چون اصلاً پیری و فرسودگی در بهشت جایی ندارد. جوانی در آن عالم از بین نمی‌رود و افراد در بهشت پیر نمی‌شوند. حتی لباس‌های آن‌ها هم از بین نمی‌رود و پوسیدگی و کهنگی که در این دنیا می‌بینیم، در بهشت جایی ندارد.این در حالی است که اهل جهنم پیر و فرتوت می‌شوند و از ناتوانی رنج می‌برند اما نمی‌میرند و مدت‌ها در حالتی که نشانی از جوانی و سرزندگی ندارد، به سر می‌برند.    منبع:تسنیم

دعا باید همراه با تسلیم در برابر خواست خدا باشد:خداوند ایمان را محبوب دلها قرار داده و آن را در قلوب مردم زینت بخشیده و کفر و فساد را منفور قرار داده است تا انسان رشد کند.امام سجاد علیه السلام در دعایی فرمودند خدایا راه آسانی را برای محبتت در دلهای ما قرار ده تا خیر دنیا و آخرت را برای ما کامل کند.در روایت داریم که یکی از دلایلی که حضرت ابراهیم (ع) دوست خدا شدند این بود که از هیچ احدی چیزی طلب نمی کردند و با تمام وجود راضی به رضای الهی بودند.

حضرت ابراهیم(ع) ایمان فوق العاده قوی داشتند و عاشق دلباخته خدا بودند و این که دوست خدا شدند به خاطر این بود که حاضر بودند همه هستی خود را در راه خدا فدا کنند. حضرت ابراهیم(ع)با اینکه در اوج بلا بود با وجود اینکه فرشته باد، فرشته باران و حتی جبرئیل، میکائیل و دیگر فرشتگان به کمک آمدند ولی نه تنها از آنها بلکه از خدا هم کمک طلب نکردند، در روایت داریم که در سختی ها جز پیش خدا دست نیاز پیش کسی دراز نکنیم ولی حضرت ابراهیم(ع) از خدا هم کمکی درخواست نکردند و فرمودند علم خداوند به من کفایت می کند از اینکه من را از بلا نجات دهد.دعا در هنگام آسایش و بلا خوب است و سفارش شده ولی دعا باید همراه با تسلیم در برابر خواست خدا باشد ولی ما حتی با خدا هم طلبکارانه حرف می زنیم و و وقتی اراده مابا اراده خدا متفاوت می شود با خدا هم قهر می کنیم.ممکن است مصلحت فردی در فقر باشد و اگر غنی شود به ضرر او باشد و ممکن است مصلحت یک فرد در مریضی باشد و اگر سالم باشد از خدا رویگردان شود و ضرر بزرگتری متوجه او شود. حجت الاسلام والمسلمین حبیب الله فرحزاد