قسمت جالبی از متن کتاب "تسخیرشدگان نوشته ''داستايوفسكى'' :هر "پرهیزکاری" گذشته‌ای داردوهر "گناه‌کاری" آینده‌ای!پس قضاوت نکن.می‌دانم اگر:قضاوت نادرستی در مورد کسی بکنم،دنیا تمام تلاشش را می‌کند تا مرا در شرایط او قرار دهد...تا به من ثابت کند.در تاریکی همۀ ما شبیه یکدیگریم.محتاط باشیم، در "سرزنش "و"قضاوت‌کردن" دیگران وقتی؛نه از " دیروز او" خبر داریم،نه از "فردای خودمان"دقّت کردید؟انسان‌های صادق به صداقت حرف هیچ کس شک نمی‌کنند و حرفِ همه را باور دارند.انسان‌های دروغگو تقریباً حرف هیچ کس را باور ندارند و معتقدند که همه دروغ می‌گویند.انسان‌های امیدوار همواره در حال امیدوار کردن دیگرانند.انسان‌های نا امید همیشه آیۀ یاس می‌خوانند.انسان‌های حیله‌گر معتقدند که همه مشغول توطئه هستند.انسان‌های شریف همه را شرافتمند می‌دانند.انسان‌های بزرگوار بیشترین کلامشان، تشکّر از دیگران است.انسان‌های تنگ‌نظر هرکاری برای هرکس انجام دهند، چندین برابر می‌بینندش.انسان‌های بامحبّت در نهایت مهربانی همه را با جانم، عمرم، عزیزم خطاب می‌کنند.انسان‌های متواضع تقریبا در مقابل خواستۀ همه دوستان می‌گویند: چشم، سعی می‌کنم.انسان‌های پرتوقُّع انتظار دارند همه در مقابل حرف‌هایشان بگویند چشم.انسان‌های حسود همیشه فکر می‌کنند که همه به آن‌ها حسادت می‌کنند.انسان‌های دانا در جواب بیشتر سوالات می‌گویند: نمی‌دانم.انسان‌های نادان تقریباً در مورد هر چیزی می‌گویند: من می‌دانم!!!با دانستن خصلت‌های غير خوب آن‌ها را از خود دور کنیم تا سلامت و زیبایی‌مان درونی باشد.

چرا رنجیدن، کافر شدن است؟:حافظ می‌گفت: رنجیدن، کافر شدن است:«که در طریقت ما کافری است رنجیدن»راستی چرا؟به نظر می‌رسد رنجش ما از حرف‌ و حدیث‌های دیگران، نشانه‌ای از نخوت و ما و منی است. نشانه‌ای است از این که خیلی نگران و دغدغه‌مندِ تصویرمان هستیم. کسی که بتواند از خویشتن رهایی پیدا کند، داوری‌های دیگران را در حق خود به چیزی نمی‌گیرد. حافظ می‌گفت: «ار خصم خطا گفت نگیریم بر او».داوریِ خطای دشمنان را جدّی نمی‌گیریم. چرا که در بند خویش نیستیم، که اگر کسی سخن ناراستی حوالت ما کرد، برآشوبیم. اگر داوری درستی هم کردند می‌پذیریم: «ور به حق گفت جدل با سخن حق نکنیم».حافظ ار خصم خطا گفت نگیریم بر او-ور به حق گفت جدل با سخن حق نکنیم
رنجیدن کافری است، چرا که نشانه‌ای است از خودپرستی. اشارتی است به این که هنوز در بندِ خویشیم. از همین رو بود که محقق ترمذی می‌گفت آزاده‌ کسی است که نمی‌رنجد:آزاد مرد آن باشد که از رنجانیدن کسی، نرنجد...» آزادگی در این است که در بند و نگرانِ تصویری که دیگران از ما دارند، نباشیم. البته این چیزی غیر از ضرورت التفات به خاصیتِ آینگی دیگران است. روشن است که ما نیازمندیم برای شناخت بهتر خود، به نقدها و ارزیابی‌های دیگران اعتنا کنیم. به تعبیر مولانا «یار، چشمِ توست». یاران ما، چشمان ما هستند. برای دیدن هر چه بهتر خویش. اما آزردگی و رنجیدن از داوری دوستان و دشمنان، حرف دیگری است.شیخ عبدالله بلیانی گفته است:درویشی نه نماز و روزه است، و نه احیای شب است. این جمله اسباب بندگی است. درویشی، نرنجیدن است، اگر این حاصل کنی واصل گشتی.»مولانا می‌گفت این که از اظهارنظرها و داوری‌های دیگران به خشم می‌آیی، یعنی هنوز از تکبّر رها نشده‌ای. می‌گوید خشم، فرزندِ تکبُّر است:جمله خشم از کبر خیزد، از تکبُّر پاک شو-گر نخواهی کبر را رو بی‌تکبُّر خاک شو خشم هرگز برنخیزد جز ز کبر و ما و منهر دو را چون نردبان زیر آر و بر افلاک شو..یکی از نشانه‌های انسان‌های آزاده‌جان و زنده‌دل آن است که نقدها و ارزیابی‌های دیگران، آن ها را آشفته و مشوّش نمی‌کند. شمس تبریزی می‌‌گوید خیلی دنبال شیخ و ولیّ راستین گشتم و نیافتم. دنبال کسی بودم که اگر سخنی علیه خویش شنید، نرنجد و این چنین کسی را هم نیافتم:«شیخ خود ندیدم، الّا این قدر که کسی باشد که با او نقلی کنند، نرنجد و اگر رنجد، از نقّال رنجد، این چنین کس نیز ندیدم. از این مَقام که این صفت باشد، کسی را تا شیخی، صد هزار ساله راه است. الّا مولانا را یافتم به این صفت. و این که باز می‌گشتم از حَلَب به صحبتِ او، بنا بر این صفت بود.»برای شمس، نشانه‌ی مهمّی بود این «نرنجیدن». می‌گوید اگر این همه راه پیِ مولانا آمدم ،به این دلیل بود.این ها را می‌گویم و می‌دانم که که فرسنگ‌ها تا رسیدن به منزل و مرتبه‌ی «نرنجیدن» فاصله دارم. دست‌شستن از «رنجاندن» آسان‌تر است تا رهایی از «رنجیدن».

گوجه فرنگی های سرطان زا. :متاسفانه در حال حاضر به خاطر استفاده ناصحیح از کودهای شیمیایی خوردن بسیاری از سبزیجات سبب ایجاد سرطان می گردد. رگه های سفیدی که در درون گوجه فرنگی وجود دارد عامل تولید سرطان هست. قبل از مصرف حتما این رگه های سرطان زا را جدا نمایید. استاد دولتخواهی.

تاثیر ویتامین A بر سلامتی:ویتامین A برای حفظ سلامتی دندان‌ها، استخوان، ناخن و نیز جذب کلسیم و فسفر در بدن لازم است. این ویتامین سلامتی چشم‌ها، پوست و دندان‌ها را افزایش می‌دهد. کمبود آن باعث پوسیدگی و خرابی دندان‌ها می‌شود.همچنین، کمبود این ویتامین، باعث خشکی و زبری پوست، چین‌ و چروک، خشکی مو، شوره سر، کنده شدن پوست ناخن، جوش صورت و بدن و ظاهری خسته و نامناسب می‌شود.منابع غذایی ویتامین A عبارت‌اند از: جگر، روغن کبد ماهی، شیر و لبنیات، زرده تخم‌مرغ، کره پاستوریزه، هویج، هندوانه، گوجه‌فرنگی و سبزیجات سبز برگ..حکیم باشی رسانه طب سنتی در فضای مجازی