طهارت درعبادت

1- طهارت در لغت به معناي پاك بودن از پليدي ها وناپاكي هاست وضد آن نجاست وناپاكي هاست.

2- فطرت انسان جوياي پاكي وپاكيزگي است واز ناپاكي منزجر است.

3- دين بر پايه پاكيزگي استوار شده است ومقدمه اعمال آن طهارت ظاهر است.

4- طهارت انواعي دارد:    الف) طهارت ظاهري:يعني آن چه حكم اداي تكاليف ديني شمرده است وفرد بايد آن را رعايت كند كه پسند حاصل شود وسكينه قلبي به وجود آيد.           ب) طهارت باطني يا معنوي:اين نوع طهارت مرتبط با طهارت هاي ظاهري است به منظور تحصيل طهارت باطني كه همان شادابي، نشاط ، عشق وخلوص در عمل است كه آمادگي و شايستگي را به ارمغان مي آورد.      5- تمام بزرگان ديني از طريق ايجاد طهارت ظاهري و باطني به كمال محبوبيت رسيده اند. وخداوند هم اين را براي آنان شرط بزرگي قرار داده است.      6- فلسفه اعمال ايجاد طهارت ، محدوديت و مزاحمت نيست بلكه پاكي است و تلقين كردن ، خلوص در عمل و ادب، حضور و شكل دهنده رفتار و مورد پسند.

7- شرايط ادب حضور در پيشگاه معشوق برخورداري از  طهارت حضور است.

8- مراتب طهارت عبارتند از : تطهير ظاهري از نجاست ها و خباثات مادي از تمام مواردي كه فرد به ظاهر آن ها را مي پسندد و فطرتاً آن را پاك مي سازد .تطهير اعضا و حوارج از جرايم، گناه تعدي، سرقت، دروغ، و آن چه را خود نمي پسندد. طهارت روح از رذايل اخلاقي وصفات نكوهيده تكبر، حسد، حرص ،ريا و پاكسازي ذهني وفكري از انديشه هاي غير خدايي.

9-  انجام هر عملي در جهت ايجاد طهارت خود عبادت است.

10- در هر عملي و يا فعلي كه پايه آن قصد قربت به وجود آيد نقش سازنده اي در خلق عبادي مي گذارد. بنابراين قصد قربت شرط است.