مسجد النبی(ص) ولنجک

سبک زندگی اسلامی               

لقمه حلال...:آنچه ما میخوریم در روحیات ما تاثیر دارد، اینکه روزی ما و لقمه ما چه باشد، بی ارتباط نیست با اینکه "حال ما" چگونه باشد. لقمه انسان باید حلال باشد. اما لقمه، تنها آن خوراکی نیست که از راه دهان میبلعیم!  لقمه هایی هست که ذهن ما و جان ما را تغذیه میکند. ما روزانه از سفره های مختلفی برای جسم و روحمان روزی برمیداریم، مهم است که بدانیم روزی که به جسم و جانمان میرسانیم، حلال است یا حرام؟مولانا یک عیار برای سنجش حلال یا حرام بودن روزی، به ما میدهد:نشانه لقمه حلال، چه لقمه غذای جسم باشد و چه خوراک روح و جان ما، آن است که نتیجه اش گرمی و روشنایی و کمال و امید و عشق و محبت نسبت به مردم است.لقمه ای کآن نور افزود و کمال-آن بود آورده از کسب حلال

علم و حکمت زاید از لقمه حلال-عشق و رقت آید از لقمه حلال.  در مقابل، اگر در دل ما حسد و نفرت و خشم و غفلت از معنویات موج بزند و به طور مستمر در دلمان احساس گرفتگی و تاریکی داریم، جایی هم سفره شیطان شده ایم،  اگرچه بی خبر و باید ریشه را در لقمه پیدا کنیم. یک جایی، لقمه حرامی خورده ایم یا روزی ناپاکی به روح و جان خود داده ایم. آنچه ما میخوریم، آنچه مینوشیم، آنچه میخوانیم، موسیقی که گوش میدهیم، برنامه ای که تماشا میکنیم و... همه برای ما "لقمه" هستند، لقمه هایی که فکر ما و نوع نگاه ما به هستی و نوع رفتار ما را، شکل میدهند. حلال ترین قوتی که به ما میرسد ، آن است که نتیجه اش عشق به انسانها و هستی و میل خدمت به خلق و البته میل پرکشیدن به سوی جهان معناست:

زاید از لقمه حلال اندر دهان -میل خدمت، عزم رفتن آن جهان .مراقب باشیم سر کدام سفره مینشینیم و جان و روحمان را با کدام لقمه سیر میکنیم!

جهان منشأ خیر است یا شر؟ :اینکه جهان را منشأ خیر بدانیم یا شر، تا حد زیادی به دیدگاه آدم بستگی دارد :1-اولاً آیا جهان است که به ما درد و رنج می دهد یا تلقی ما از جهان است که به ما درد و رنج می دهد؟ این یک بحث بسیار جدی است. آیا جهان به شما درد و رنج وارد می کند یا اینکه جهان معصوم است و تلقي شما از جهان است که به جهان درد و رنج وارد می کند؟  2-ثانیاً اینکه آیا شما به لذت گرایی سنجیده قائلید یا به لذت گرایی افسار گسیخته؟ اگر به لذت گرایی سنجیده قائل باشید، خیلی از درد و رنجها چون مقدمه ی بسیاری از لذت ها است از آنها انتزاع شر نمی شود اما اگر به لذت گرایی آنی قائل باشید، آن وقت هر درد و رنجی شر تلقی می شود. فرض کنید من به اپیکور قائل باشم و معتقد باشم که اکنون من درد و رنجی را می پذیرم به خاطر آنکه دو سال دیگر لذت بزرگی عایدم می شود؛ خب در اینجا این درد و رنجها را من شر تلقی نمی کنم، اما اگر مثل آنتیسیس باشم و بگویم که اصلا آینده مهم نیست؛ زندگی خوش، آن زندگی است که هر آن بدون درد و رنج باشد، خب در اینجا هر درد و رنجی طبیعت شر تلقی می شود. 3-سوم اینکه آیا ما در این جهان آمده ایم که بدون انانیت ( خودخواهی) زندگی کنیم یا اینکه جهان با همین انانیت و خودخواهی ما باید به ما درد و رنجی وارد نکند؟

اگر کسی بگوید که این جهان، جهانی است که درد و رنج هایش به خاطر آن است که نتوانسته ایم انانیت خودمان را از بین ببریم اما اگر گفته شد که بنا نیست که ما نفى انانیت کنیم و جهان خوب جهانی است که در همین جهان هم آدمهای انانیت دار هم درد و رنج نبرند، جهان را پر درد و رنج تر خواهیم دید. این همان دیدگاهی است که امروزه جان هیک از آن به این تعبیر می کند که آیا جهان، زایشگاه روح آدمی است یا آسایشگاه جسم آدمی است؟ اگر بناست که جهان آسایشگاه جسم آدمی باشد که باید بگوییم که جهان، بسیار جهان پر شری است اما اگر بناست که جهان زایشگاه روح آدمی باشد و آن وقت می بینید که بسیاری از درد و رنجها خیر اند چرا که به زایمان روح تو کمک می‎کنند. 4-چهارم اینکه آیا آن امیالی که در ما پدید می‎آید، مقصرشان را هستی می دانیم یا خودمان؟ مثلا شما میل به علم دارید و میل به ثروت هم دارید ولی این دو باهم قابل ارضاء نیست. آیا در اینجا که فرضا دو میل متعارض دارید، مقصر خودتان هستید یا هستی؟ اگر مقصر را هستی بدانید، در آن صورت شر جهان را بسیار زیاد می بینید؛ چون ما خیلی از این امیال متعارض در درونمان داریم ولی اگر بگویید تقصیر خود من است که نتوانستم فیلترینگی برای امیال خودم بگذارم و امیال متعارض را همگی با هم عمل نکنم، در اینجا خودتان را مقصر می دانید و درد و رنج جهان را شر نمی دانید.     مصطفی ملکیان

لعنت شدگان در نزد خداوند:آیت الله مجتهدی(ره) : -کسانی که ازدواجشان را به تاخیر می اندازند با وجود اینکه به تمکن مالی رسیده اند. - مردی که خود را شبیه زنان می کند در حالی که خداوند او را مرد آفریده است و و زنی که خود را شبیه مردان می کند درحالی که خداوند او را زن آفریده است. -فریب دادن و تمسخر مردم (مثلا) به مسلمانی گوید: بیا چیزی به تو بدهم، و چون آمد می گوید: گردن کلفت برو دنبال کار و کار کن ! (یا) به نابینایی گوید، مواظب باش به فلان حیوان برخورد نکنی در حالی که مقابل او چیزی نیست (یا) اگر کسی سراغ خانه ای از او می گیرد ،(عمدا) آدرس اشتباهی می دهد.

امیرالمومنین حضرت علی علیه السلام:گناه درد است ، استغفار داروی آن است ، و تکرار نکردن درمان (کامل) آن.

غررالحکم، حدیث ۱۸۹۰