مسجد النبی(ص) ولنجک

حفاظت از ایمان در شرایط سخت جهانی             

استقامت در صیانت و حفاظت از ایمان در شرایط سخت، تنها راه چاره ای است که مومنان می توانند با آن توفیق به کامیابی را تجربه کنند. هنگامی که مومنان از همه جهات در تحریم و محاصره قرار می گیرند و حتی در میان امت اسلام کسانی در خدمت اهداف استکباری و شیطانی، همسو و همنوا با دشمنان با طبل نومیدی و شکست می نوازند، تنها استقامت در سایه «ربنا» می تواند امت اسلام را نجات بخشد و از فشار گفتمانی نومیدسازان رها و آزاد نماید.از نظر قرآن، مومنان در شرایط سخت می بایست هماره متوجه عهدها و وعده های تخلف ناپذیر خدا باشند. حمایت از مومنان و پیروزی نهایی را برای آنان به عنوان یک سنت و قانون اجتماعی در تکوین تعریف و بیان کرده است؛ یعنی خدا وعده داده است که اگر مومنان استقامت ورزند و زیر بار گفتمان شیطانی دشمنان نروند، خدا با اشکال گوناگون از جمله امدادهای غیبی آنان را یاری می کند و نه تنها دشمن را در رسیدن به پیروزی نهایی ناکام می گذارد، بلکه پیروزی نهایی را برای مومنان رقم می زند.

خدا بارها در کتب آسمانی از جمله قرآن، به خلافت و حاکمیّت مؤمنان، در آینده وعده داده است(نور، آیه ۵۵) به طوری آنان یک حاکمیت و حکومت جهانی را تشکیل می دهند که در سایه آن امنیت کمال و تمام برای مومنان رقم خواهد خورد.زیرا بر اساس روایات فراوان از اهل‌بیت (ع) آیه مزبور در مورد عصر ظهور حضرت مهدى عجل اللّه تعالى فرجه الشّریف است که در آن زمان حکومت جهانی مصلح کل برای اجرای اسلام عدالت محور بر پا می شود. خدا هم چنین می فرماید: و در حقیقت در زبور پس از تورات نوشتیم که زمین را بندگان شایسته ما به ارث خواهند برد ؛ به راستى در این امر براى مردم عبادت‏پیشه ابلاغى حقیقى است. (انبیاء، آیات ۱۰۵ و ۱۰۶)البته مومنان در ایجاد تحقق وعده الهی نقش اساسی دارند، به این معنا که خدا وعده داده و تخلفی در آن نیست، ولی زمان تحقق آن به این است که مومنان شرایط را فراهم آورند که شامل استقامت، دعا و توسل به خدا و معصومان(ع)، مجاهدت و شهادت و انجام وظایف و تکالیف اسلامی است که در قالب شریعت بیان شده است. موتور محرکه امت اسلام، امیدی است که در قالب انتظار منجی و مصلح کل حضرت مهدی(عج) در دلها و قلوب مومنان روشن است. البته نهضت و قیام عاشورایی عامل مشروعیت بخشی است که آنان را به جانفشانی و شهادت در همه حال حتی علیه نظام های باطل داخلی تحریک می کند و «مجوز شرعی» برای قیام فراهم می آورد. به این معنا که قیام امام حسین(ع) به مومنان این مشروعیت عملی را برای قیام علیه هر گونه ظلم و بیداد و بی عدالتی در هر جامه و لباسی را می بخشد و آنان با چنین سرمشق عینی و عملی هرگز در قیام ها علیه بیداد و ظلم شک علمی یا تردید عملی ندارند.این حرکت ها اگر به شکست بیانجامد، می تواند موجب شک و تردید در حقانیت شود، ولی چنین حالتی در مومنان واقعی پدید نمی آید؛ زیرا آنان بر این باورند که شکست ها هماره در چارچوب دو سنت اصلی الهی قابل تبیین و تحلیل است:1-سنت کیفر خطا و گناهی که مرتکب شده اند؛ چنان که شکست در غزوه احد به سبب همین امر بوده است.

2-سنت آزمایش و ابتلاء و فتنه الهی است که خدا برای هر مسلمانی وضع کرده است.بنابراین، توصیه هایی که بر اساس این تبیین و تحلیل ارایه می شود، توبه و استغفار است؛ زیرا اگر گناه و خطایی است باید با توبه و استغفار آن را از خود دور کرد و تبعات و پیامدهای احتمالی دیگر را دفع و رفع کرد، که البته اصلاح گری نیز می بایست پشت بند آن توبه و استغفار باشدو اگر ابتلاء و آزمون الهی است، با استغفار از پیامدهای طبیعی آن در امان مانده و خدا دستگیر شده و توفیق رهایی به سلامت از فتنه را فراهم آورد.(فتح، آیات ۱ و ۲)هم چنین اگر این حرکت های مومنان به شکست انجامد، مومنان نمی بایست نومید شوند؛ زیرا وعده الهی بر فرجام نیک پیروزی جهانی هماره امید آفرین است. از نظر آموزه های واقعی، انتظار منجی و پیروزی نهایی به عنوان یک عبادت زمانی معنای واقعی خود را می یابد که مومنان با ایجاد شرایط مناسب، آمادگی خود را برای ظهور منجی و دست یابی به پیروزی نهایی داشته باشند. برای دفاع و صیانت از ایمان و امت اسلام می بایست، مومنان اتحاد جهانی با حق جویان را در دستور کار قرار دهند و حتی با حق جویان از شرایع اسلامی از مسیحی و یهودی سود جویند.(آل عمران، آیه ۶۴)از نظر آموزه های وحیانی قرآن، محور اتحاد و وحدت می بایست بر پایه ولایت الله، ولایت در رهبری واحد الهی و ولایت همگانی مومنان، باشد تا امکان غلبه و چیرگی بر دشمنان فراهم آید.(مائده، آیه ۵۶) بنابراین، فقدان هر یک از عناصر ولایت به معنای فقدان دست یابی به پیروزی و غلبه بر دشمنان است.البته از نظر قرآن، ولایت حقیقی تنها از آن خدای تعالی است و دیگران از رهبران الهی و مومنان، به عنوان مظاهر همان ولایت الهی از ولایت برخوردار هستند.از نظر قرآن، تالیف قلوب و الفت میان دلها مهم ترین عامل در ایجاد وحدت و اتحاد حقیقی میان مومنان است که در سایه ولایت الله ایجاد می شود. این تالیف هرگز با پول و اموال کسب شدنی نیست و کسی نمی تواند با پول و اموال قلب های مومنان مستقیم بسازد که جانفشانی کنند و شهادت یا پیروزی را به عنوان یکی از دو نیکی به دست آورند؛ برای دست یابی به این مهم می بایست بر اساس ولایت الله دنبال تالیف قلوب مومنان بود تا تفرقه به وحدت و تشتت به اتحاد تبدیل شود. از نظر قرآن، دشمنان استکباری تلاش می کنند تا با کارهای زشت شیطانی، مومنان را به استضعاف بکشانند و آنان را با شیوه هایی چون گروه گروه سازی و ایجاد تشتت در صفوف مومنان و ایجاد بسترهای شهوانی و جنسی یا تحریم و محاصره و مانند آن ها به تسلیم وادار سازند.(قصص، آیه ۴؛ انفال، آیات ۲۴ تا ۲۶؛ آیات دیگر)در این شرایط بهره مندی از اتحاد با استفاده از همه ابزارها از جمله استغاثه به درگاه خدا و فریادرسی و یا در کنار هم زیستند با ایجاد شهرک های خاص مومنان(یونس، آیه ۸۷) و دستگیری مالی و معنوی از یک دیگر و مانند آن ها در برابر تلاش های مستکبران برای استضعاف مومنان می تواند بسیار مفید و کارساز باشد. این گونه اعمال به ویژه استمداد از خدا و انتصار به خدا و دین با انجام وظایف و تکالیف می تواند درهایی را به سوی مومنان بگشاید که جز به دست خدا گشوده نمی شود؛ این گونه است که معجزه رخ می دهد و به امدادهای غیبی الهی مستکبران شکست و عزت به مومنان باز می گردد.(شعراء، آیه ۲۲۷؛ بقره، آیه ۲۱۴؛ انفال، آیات ۷۲ و ۷۵).