استعدادها و آسیب های انسان

از نظر آموزه های وحیانی قرآن، انسان همان صورت خلقی «الله» است و از این استعداد و ظرفیت ذاتی برخوردار است تا در مقام «متاله» یعنی مظهریت در صفات «الله» در جایگاه خلافت الهی قرار گیرد؛ اما از آن جایی که مسئولیت خطیر خلافت الهی در همه سطوح خلقی جاری می شود، انسان از «احسن تقویم» روحانیت روح اللهی به «اسفل سافلین دنیا» آمده است تا بتواند خاک را تا عرش الله بالا کشد. بنابراین، انسان با خطر عظیم ماندن در «اسفل سافلین» مواجه است و دنیا در پست ترین عناصرش می تواند قید و بندی بر حقیقت روحانی او شود و او را در خاک نگه دارد و عروج به افلاک عرشی را ندهد تا در مقام خلافت الهی قرار گیرد. انسان به عنوان تجلی انوار همه صفات الله به تنهایی «عِدل» و هم سنگ همه هستی است که خدا درباره آن فرموده است: خدا نور همه آسمان ها و زمین است