لعـن و نفـرین‌ گامی در تبری از ظالمان و دشمنان

لعن شاید برای برخی لعن و نفرین، امری تنفرآمیز باشد؛ ولی کسانی که به عدالت باور دارند و در مسیر عدالت گام برمی‌دارند و خواهان تحقق آن در جامعه انسانی هستند چاره‌ای ندارند مگر آنکه به این امر تن در دهند؛ زیرا لعن و نفرین نیز همانند جنگ و دفاع، نوعی مبارزه با ظلم و ستم است؛ چرا که ابراز تنفر و انزجار از فکر پلید و رفتار ستمگرانه و دشمنی دشمنان‌، خود گامی در مبارزه با ظلم است.در امر به معروف و نهی از منکر مراتبی بیان شده که از جمله آنها‌، تنفر، انزجار و تبری از منكرات و نابهنجاری‌هاست. لعن و نفرین نیز گامی در این حرکت و مبارزه با ناپسندها‌، نابهنجاری‌ها و ضد ارزش‌هاست .در برخی از روایات معتبر اسلامی ایمان چیزی جز حب و بغض و عشق و نفرت دانسته نشده است و معصومان‌ (ع) فرمودند که: این بدان معناست که ایمان‌، بیشترین ارتباط را با دل و عواطف و احساسات انسانی دارد و بینش‌های عقلانی و شناخت‌های خردمندانه در زمانی که با‌ آمیزه‌ای از عواطف و احساسات مثبت همراه شود اعتقاد و باورها و ایمان را پدید می‌آورد.امام جعفر صادق‌(ع) در بیان نشانه‌های مؤمن فرمودند: سه چیز از نشانه‌های مؤمن است شناخت خدا و شناخت دوستان و دشمنان خدا».مؤمن باید دوست و دشمن خود را بشناسد و عشق و نفرت خویش را نسبت به آنان نشان دهد.