کمالات الهی در سایه سرّ اخلاص

بی گمان اخلاص به معنای پیراستن خویش و اعمال از هر گونه غیر خدا، سرّ الهی است که در قلب های پاک مومنان قرار می گیرد و خالص شدگان به تفضل الهی در جایگاه معصومان و پیامبران قرار می گیرند که قلب آنان آینه تمام نمای انوار تجلیات الهی می شود و اسرار و رازهای هستی را به نمایش می گذارد. البته هر کسی در این راستای پیراستنی چنین تلاش کند، به پاداش تفضلی الهی دست می یابد و قلب او نیز چنین محرم اسرار الهی می شود و انوار حقایق هستی بردلش می تابد تا جایی که افزون بر معرفت و شناخت، توانایی تصرفات در کائنات را به اذن الله می یابد.مقام مخصلین خواه به فتح لام و خواه به کسر لام، مقامی بس عظیم است؛ زیرا قلب این افراد چنان پیراسته و پاک شده که عرش الله می شود و ارتباط و پیوند میان خدا و آنان در شدت اتصال از اتصال شعاع خورشید به خورشید قوی تر و استوارتر می گردد چنان که در حدیث از آن به «اشد اتصالا من شعاع الشمس بها» تعبیر شده است