طمع معنوی مطلوب از نظر قرآن

طمع و آزمندی در عرف و فرهنگ ایرانی – اسلامی، امری ضد ارزشی و ضد اخلاقی بلکه از رذایل اخلاقی است؛ در فرهنگ قرآنی، دو نوع طمع مطرح شده که نوعی از آن پسندیده و ارزشی و نوعی دیگر ناپسند و ضد ارزشی و ضد اخلاقی است.اصولا از نظر آموزه های وحیانی قرآن، طمع در امور دنیوی، امری ناپسند و ضد ارزشی؛ و طمع در امور معنوی، امری پسندیده و ارزشی است.از نظر آموزه های وحیانی قرآن، احساس استغنا از سوی انسان خطرساز و عامل طغیان ورزی است؛ بنابراین انسان می بایست هماره فقر هویتی و ذاتی خویش را بشناسد و به خدای غنی حمید توسل جوید و با اتصال به خدای غنی حمید به استغنای حقیقی برسد که در سایه عبودیت به دست می آید.