قانون «از کجا آورده‌ای» در قیامت                 

بر اساس آموزه‌های قرآن، هر چیزی که  انسان مورد استفاده قرار می‌دهد می‌بایست از دو ویژگی اساسی حلیت و طیب بودن برخوردار باشد.مراد از حلیت این است که آن چیز از راه‌حلال به دست آمده باشد، نه از راه حرام؛ زیرا همه چیز از جمله اموال مصرفی در دنیا مال الله و خدا ، مالک حقیقی آن است(نور، آیه ۳۳)؛ اما خدا بر اساس موازین و ملاک‌هایی انسانها را مالک اعتباری آن دانسته است. معیارهای الهی برای مالکیت اعتباری انسان، شامل مالکیت بر چیزهایی است که انسان با کار و سعی(نجم، آیه ۳۹)، ارث(نساء، آیات ۱۱ و ۱۲)، تجارت و خرید و فروش(نساء، آیه ۲۹) انفاقات دیگران به شکل صدقات و زکوات و مانند آنهابه دست می‌آورد. بنابراین، هر گونه تصرف در اموالی که خارج از موارد مشروع باشد، حرام دانسته شده و استفاده از آنها گناه خواهد بود.(بقره، آیه ۱۸۸؛ نساء، آیه ۲۹)از نظر قرآن، غصب ، رشوه ،ربا(نساء، آیه ۱۶۱) و مانند آنها موجب مالکیت اعتباری انسان نمی‌شود و تصرفات در این گونه اموال، تصرفات باطل ، حرام و گناه است.