حـُـبّ و بُغـض پسندیـده و ناپسـند

بغض ضد حب و دوستی و به معنای تنفر نفس از چیزی است که نسبت به آن بی‌میل باشد. در ظاهر حب و بغض، دو امر متضاد یکی ارزشی و دیگری ضد ارزشی است. به این معنا که حب و دوستی، امری ارزشی و مثبت و به عنوان فضیلت شمرده می‌شود و در مقابل، بغض و کینه‌، امری ضد ارزشی و رذیلت بشمار می‌رود. اما هنگامی که دقت و تامل بیشتری می‌شود، این امر آشکار می‌گردد که حب و بغض را باید با توجه به متعلق آن سنجید. بر این اساس نمی‌توان گفت هر حبی، خوب و پسندیده و هر بغضی‌، زشت و ناپسند است؛ زیرا بسیاری از حب‌ها و دوستی‌ها، نه تنها پسندیده نیستند بلکه بسیار زشت و غیرسازنده و مانع از رشد و کمال آدمی است‌، چنان‌که در مواردی بغض و کینه و تنفر امری پسندیده و سازنده و موجب کمال آدمی است.