فلسفه بشارت‌های قرآن                

در ادب عربی و فارسی بشارت و مژده به طور مطلق تنها در‌باره خبر و نیکی به کار می‌رود و اگر درباره شر و بدی به کار رود همواره با قیودی همراه است. به کار بردن این واژه در امور شر و بدی از باب استهزاء‌ و طنز است و هیچ گاه قصد اخبار واقعی از چیزی نیست که موجب شـادی و خوشحالی شخص شود. از جمله می‌توان به آیه ۲۴ در سوره انشقاق اشاره کرد که خداوند می‌فرماید: به آنان عذابی دردناک را بشارت ده.بشارت در کاربردهای قرآنی از نظر شمار آن بیشتر از انذار به معنای ترساندن است.