احتمال آمرزش گناهان اهل توحید بی توبه 1404/4/27

احتمال آمرزش گناهان اهل توحید بی توبه

:از نظر قرآن، خداوند غفار و غفور است و همه گناهان را می بخشد. البته از نظر قرآن، این بخش در دو شکل با توبه و بی توبه شدنی است.1-بخشش همه گناهان با توبه: از نظر قرآن هر گناهی هر چند بزرگ باشد، با توبه کردن از سوی خدا بخشیده می شود. بنابراین، شرک و کفر که ظلم عظیم و گناهی بزرگ است، با توبه بخشیده می شود. خدا می فرماید: بگو اى بندگان من كه بر خويشتن زياده‏ روى روا داشته‏ ايد از رحمت‏ خدا نوميد مشويد در حقيقت ‏خدا همه گناهان را مى ‏آمرزد كه او خود آمرزنده مهربان است.

ادامه نوشته

چگونه تـوبه کنیم؟ 1403/1/14

چگونه تـوبه کنیم؟

شاید همگی بدانیم که باید از کار زشت خویش توبه کنیم؛ اما شاید ندانیم چگونه توبه کنیم که پذیرفته شود؟ در معاشرت‌ های اجتماعی شخص اگر خطا و اشتباهی می‌کند، وقتی متوجه آن می‌شود برای جبران آن اقدام می‌کند تا از تبعات و پیامد های خطا و اشتباه مطلقا یا اجمالا در امان ماند؛ اما بسیاری از مردم ممکن است مهارت عذرخواهی و پوزش خواهی را نداشته باشند و به جای «اصلاح» حتی به «افساد» بپردازند و با رفتاری نادرست کار را از آنچه هست، خراب‌تر و بدتر کنند؛ توبه در لغت به معنای بازگشت و رجوع است. این بازگشت از سوی بنده خطاکار، به حالت قبل از خطا است؛ یعنی بنده می‌خواهد تا در شرایط قبل خطا قرار گیرد.از نگاه تعالیم قرآن، توبه بنده به معنای پذیرش خطا، اشتباه و گناه خویش است که پس از شناخت و مقایسه میان عمل و هدف و به منظور جبران و اصلاح و بازگشت به حالت قبل از خطا و اشتباه و گناه از سوی بنده انجام می‌شود؛ البته این توبه زمانی مؤثر و مفید خواهد بود و آثار برای آن بار می‌شود که همراه با توبه خدا باشد و خدا نیز توبه توبه‌کننده را بپذیرد و اجازه اصلاح خطا را بدهد.

ادامه نوشته

تـوبه امتیاز ویژه خدا به بندگان 1402/9/5

تـوبه امتیاز ویژه خدا به بندگان

یکی از زیبایی‌های اسلام، توبه است. توبه به معنای امکان بازگشت انسان از گناه و پاک شدن دوباره است به‌گونه‌ای که گویا دوباره متولد شده است. توبه بذرهای امید را در دل‌های گنهکاران می‌کارد و افسردگی و نومیدی را از انسان می‌گیرد و او را برای باز‌سازی مسیر و حرکت رو به جلو و رشدی آماده می‌کند. توبه در اسلام واجب است و از هر انسانی خواسته شده که از مسیر گمراهی و گناه به سوی خدا بازگردد و از فرصت کوتاه عمر برای خوشبختی ابدی بهره گیرد. خداوند توبه‌پذیر است و هر گناهی را در هر درجه‌ای باشد تا پیش از مرگ می‌پذیرد. توبه در زندگی انسان تاثیر بسیار زیادی دارد؛ چرا که لحظه لحظه‌های زندگی او را تحت تاثیر مستقیم خود دارد. در هر انسانی چیزی است که از آن به نام فطرت یاد می‌شود که گرایش به خوبی‌ها و کمالات دارد و از بدی‌ها و نواقص‌ گریزان است. نفس لوامه(سرزنشگر) و این وجدان بیدار هر انسانی، هرگاه امر ضد کمالی و زشتی را ببیند اندوهگین می‌شود و خواهان توبه و بازگشت و اصلاح امر می‌گردد؛ چرا که می‌داند اگر چنین اتفاقی نیفتد و امکان توبه و بازگشت نباشد، دیگر نمی‌تواند کمالی را درک کند و در مسیر رشدی قرار گیرد.

ادامه نوشته

آیا مجرمان در قیامت می‌توانند توبه کنند؟ 1402/7/3

آیا مجرمان در قیامت می‌توانند توبه کنند؟

اولاً فرشتگان انتظار دارند که آنجا مجرمان حق را بپذیرند و از راه و روش سابق دست بردارند تا عذابشان ادامه نیابد و این یعنی جواز توبه در قیامت. ثانیاً لازمه این که ادامه عذاب به خاطر حق‌ ناپذیری فعلی مجرمان است، این است که اگر آنها در همان زمان گفتگو از "بی‌میلی نسبت به حق" دست بردارند و از کراهت نسبت به حق توبه کنند، مفاد «إِنَّکُمْ ماکِثُونَ» شامل حال آنها نیست و ماندگاری عذاب از بین می‌رود و از عذاب رهایی می‌یابند. بنابراین اجمالاً توبه در قیامت، ممکن الوقوع بلکه مطلوب است و سبب ادامه نیافتن عذاب خواهد بود و منجر به نجات از عذاب می‌شود.اگرچه در مواضع خاصی از مقاطع قیامت، توبه پذیرفته نیست (مثل یوم البعث، طبق ۵۶ و۵۷ روم) ولی در غیر آن مواضع خاص، آیات زیادی دلالت دارند که در قیامت امکان توبه و رهایی از عذاب وجود دارد و توبه از گناهان نزد خداوند امر مطلوبی است؛ از جمله آیات ۷۴ تا ۷۹ سوره زخرف است که در این آیات چنین آمده است:

ادامه نوشته

توبه ی این گناه خیلی سخت است 95/4/17

توبه ی این گناه خیلی سخت است

وقتی در اجتماعی از مردمان هم نوع خودمان زندگی می کنیم، با آدم های فراوانی در اطرافمان مواجهیم که انواع فراوانی از تعاملات را با آن ها داریم. گاهی مثل پدر و مادر و همسر، ارتباطی نزدیک و مستمر داریم؛ گاهی مثل مردمی که کنارمان در صف اتوبوس ایستاده اند، تعاملی کوتاه و موقت داریم. گاهی هم به کسانی مربوط می شویم که خودمان حواسمان نیست. در فرهنگ اسلام ناب، فرقی نمی کند که شما با چه کسی و چقدر، تعامل دارید، مهم این است که بدانید و حواستان باشد که حقوقش را ادا کنید. کمی سخت است که بگوییم نقطه ی مقابل ادای حقوق مردم، "ظلم" است. چون کارمان خیلی خیلی سخت می شود. یعنی اگر حقی از کسی ضایع کردیم، در گروه ظالمان به حساب می آییم؟ خدا کند که این چنین نباشد. اما ماجرای حق مردم تعارف بردار نیست؛ پس خودمان را گول نزنیم. هر چه از رحمت بی پایان حق تعالی بگوییم، هر چه بگوییم قابل التوبات است و غفارالذنوب است و ستارالعیوب، همه سر جای خودش؛ همان خدای مهربان، از تضییع حقوق مردم نمی گذرد.

ادامه نوشته

خدا از این افراد توبه نمی خواهد! 94/10/20

خدا از این افراد توبه نمی خواهد!

ناسازگارى‏ با دیگران و عدم مدارا با اطرافیان در اسلام مورد نکوهش بوده و برای عامل خود آثار سوئی را رقم می زند، چنان که حضرت باقر (ع) فرمودند: «آن كس كه ناسازگارى بهره‏اش گردد ايمان از او در پس پرده رود.»مجلسى عليه الرحمة گويد: سرّ اينكه شخص ناسازگار از ايمان دور مى‏ شود اين است كه اولا: مؤمنين را آزار دهد و اين مخالف ايمان است، زيرا مؤمن كسى است كه مسلمانان از دست و زبانش آسوده و در امان باشند، و ثانيا بواسطه ناسازگارى از طلب دانش كه بوسيله او به پايه كمال ايمان رسد محروم ماند، زيرا اسباب طلب آن برايش فراهم نگردد.و پوشيده نماند كه ناسازگارى تا آنجا نكوهيده و مذموم است كه نرمش و ملايمت ممكن باشد و كار به مسامحه در دين نكشد و گر نه ناپسند و مذموم نخواهد بود چنانچه اميرالمؤمنين (ع) فرمودند: «مدارا كن تا آنجا كه نرمش سزد، و به تندى رفتار كن آنجا كه ملايمت سود ندهد.»و نيز حضرت (ع) می فرمایند: «رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمودند: «اگر ناسازگارى ديده شود، چيزى در ميان مخلوقات خدا زشت‏ تر از آن نباشد.»علاوه بر این، در آموزه های اسلام از بدخوئى‏ نیز پرهیز داده شده و نسبت به ترک و دوری از آن سفارش شده است و حتی آن را دلیل از بین رفتن حسنات و اعمال نیک انسان دانسته اند.امام صادق (ع) در این باره فرمودند: «بدخوئى كردار را تباه سازد، چنانچه سركه عسل را تباه كند.»و نيز آن حضرت (ع) می فرمایند كه رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمودند: «خداى عز و جل از صاحب خوى بد توبه نخواسته»، عرض شد: اى رسول خدا (ص)! اين چگونه باشد؟ فرمودند: «به جهت اينكه هر گاه از گناهى توبه كند در گناه بزرگترى افتد.»مرحوم مجلسى در شرح حديث گويد: كه خوى بد صاحب خود را از توبه جلوگيرى كند و اگر توبه نيز كند از باقى ماندن بر آن ممانعت كند تا بدان جا كه اگر از گناهى توبه كند در گناه بزرگترى افتد، زيرا اين خوى اگر معالجه نشود روز به روز بزرگتر و شديدتر گردد، پس گناه بعدى بزرگتر از اولى است، و خلاصى از آن فقط به معالجه علمى و عملى آن حاصل شود.همچنین، از امام صادق (ع) روایت شده است که فرموده اند: «هر كه خوى او بد است خود را شكنجه دهد.»مجلسى (ره) گويد: زيرا خودش از خويشتن در رنج است چون بر آشفتگى و حركات روحى و جسمى به تن و جانش زيان رساند، و چون غضبش فرو نشيند از كرده خويش پشيمان گردد و خود را سرزنش كند، و گذشته بدخوئيش را غالبا مردم تحمل نكنند و او را (در مقابل بدخوئيش) آزار كنند، و از او كناره‏گيرى كنند و در هيچ كارى او را كمك نكنند، و چون باعث آنها خودش بوده پس گويا خودش خويشتن را شكنجه كرده است.                   برگرفته از اصول کافی-منبع:قدس