خلقت مثلی انسان در معاد

یکی از پرسش هایی اساسی درباره معاد، خلقت عین یا مثل است؛ به این معنا که هر فرد انسانی در عوالم و نشئات دیگر از جمله قیامت، همان گونه مخلوق می شود که الان در دنیا است؛ یعنی بی آن که کم ترین و کوچک ترین تغییر، تحول و تبدلی در وی رخ دهد در نشئات دیگر حضور دارد و زندگی می کند؛ یا آن که با حفظ و صیانت در کلیت تشخص فردی، برخی از تغییرات، تحولات و تبدلات مناسب با هر یک از عوالم و نشئات در هر فرد انسانی رخ می دهد که دیگر نمی توان ادعا کرد «عین» او بازگشته، بلکه آن چه در معاد باز می گردد و مخلوق جدید الهی خواهد بود، «مِثل» اوست؟از نظر آموزه های وحیانی قرآن، دست کم برای سیر و صیر و تطور انسان، سه مقطع اساسی «پیش از دنیا»، «دنیا» و «پس از دنیا» را می توان برای هر شخص انسانی ثابت دانست و اثبات کرد. خدا در قرآن از اطوار خلقت انسان سخن به میان آورده و فرموده است: و شما را در اطوار گوناگون خلق کرده است.(نوح، آیه 14)