خطرات فراموشی خودخواسته

از نظر آموزه های وحیانی قرآنی، فراموشی که به سبب پیری یا عوامل خلقتی باشد، چیزی غیر قابل گریز است و نمی توان شخص را به سبب چنین فراموشی مواخذه و بازخواست کرد؛ اما اگر فراموشی به شکلی خودخواسته باشد؛ یعنی شخص به سبب فسق، رفاه، ترک ذکر الله، شیطنت شیطان، عدم تعقل، و عدم اهتمام به موضوع باشد، می بایست پاسخگوی عمل نادرست و گناهی باشد که به دنبال فراموشی پدید می آید.فراموشی خودخواسته بس خطرناک است؛ زیرا به خدافراموشی منجر می شود که سقوط از انسانیت و سعادت ابدی در آخرت را به دنبال دارد. بر این اساس شناخت این نوع فراموشی و علل و عوامل و آثار آن بس مهم و اساسی است که نویسنده دراین مطلب به آنها بر اساس آموزه های وحیانی قرآن پرداخته است.فراموشی یا نسیان، حالتی در انسان است که در آن شخص پس از دانستن چیزی آن را از خاطر و یاد می برد و آگاهی و دانش خویش را نسبت به آن از دست می دهد