درمان خودپسندی در قرآن                         

یکی از رذایل اخلاقی، خودپسندی است که در عربی از آن به عُجب تعبیر می‌شود؛ زیرا شخص به سبب خودبرتربینی اموری را در خود بزرگ و عظیم می‌شمارد و خود را آخر هر کمالی می‌پندارد، گویی که کسی در سطح او نیست و همگی در سطحی پایین‌تر از او در کمالی یا کمالاتی قرار دارند. خودپسندی موجب می‌شود که شخص در دام غرور بیفتد و شیطان، این نماد غرور و فریبکاری او را به سمت سقوط اخلاقی و انسانی سوق دهد.اشخاصی که گرفتار عُجب و خودپسندی می‌شوند از کمالات و داشته‌های خویش، شگفت‌زده می‌شوند و با تعجب به خود می‌نگرند؛ گویی به اصطلاح از دماغ فیل افتاده ‌اند. چنین افرادی در زندگی شخصی و اجتماعی منش و رویه‌ای را در پیش می‌گیرند که بسیار زیانبار به فرد و اجتماع است. بنابراین، لازم است تا علل و عوامل بیماری خودپسندی شناخته و راه‌های درمان آن تبیین شود. در فارسی به کسی که گرفتار عجب و خودپسندی است، انسان مغرور می‌گویند؛ چون آنچه عامل خودپسندی اوست، وجود کمال یا نعمت در او نیست، بلکه توهم خودبزرگ بینی است که به سبب غرور و فریب شیطان، شخص به چنین احساسی رسیده است.