آزاررسانی در رفتار اجتماعی             

یکی از نابهنجاری های رفتاری، خشونت تنی و روانی نسبت به دیگران در قالب آزاررسانی رفتاری و کلامی است. اصولا آزاررسانی در دو حوزه علوم روان شناسی و علوم اجتماعی به دو شکل خودآزاری و دیگرآزاری مورد بحث و بررسی قرار می گیرد. هر دو این رفتارها برخاسته از عدم تعادل شخصیت و فقدان شخصیت سالم و به سبب افراط در قوه غضب انسانی ایجاد می شود؛ افرادی که گرفتار این روحیه در شخصیت و رویه در رفتار هستند از تعادل روانی رنج می برند.

هر رنجی را اذیت نمی گویند، بلکه چیزی است که انسان آن را ناخوش داشته و نسبت به آن کراهت ورزد. از همین روست که به حیض ماهانه زنان نیز اذیت می گویند. خداوند می فرماید: از تو در باره عادت ماهانه زنان مى ‏پرسند، بگو: آن اذیتی است.(بقره، آیه ۲۲۲)هم چنین در قرآن، برای برخی از بیماری های پوستی واژه اذیت به کار رفته شده و خداوند فرموده است: پس هر کس از شما بیمار یا از سرش اذیتی می رسد.(بقره، آیه ۱۹۶)گاه انسان صدقه ای می دهد یا کار پسندیده ای انجام می دهد، ولی به دنبال آن اذیت و آزاری هم می رسد که از نظر قرآن این رویه و رفتار ناپسند است: گفتارى پسندیده در برابر نیازمندان‏ و گذشت از اصرار و تندىِ آنان‏ بهتر از صدقه‏ اى است که اذیت و آزارى به دنبال آن باشد، و خداوند بى ‏نیاز بردبار است‏. اى کسانى که ایمان آورده‏ اید، صدقه ‏هاى خود را با منّت و آزار، باطل مکنید،