نابودی شهرهای آباد به گناه

از نظر آموزه های وحیانی قرَآن، زندگی دنیوی به اسباب گوناگون موجبات غفلت انسان از خدا و عهد و میثاق انسان با خدا و سقوط در دام خطرناک هواهای نفسانی و وسوسه های شیطانی و در نهایت عذاب استیصال و ریشه کن الهی در همین دنیا است که عمر و عمران را به هم می زند و مرگ به «اجل معلق» را به جای «اجل مسمی» برای آنان می نویسد.بسیاری از مردمان عمر خویش را به پایان نمی برند؛ زیرا به گناه، اجل معلق به سراغ ایشان می آید؛ چنان که بسیاری از شهرها و آبادی های با همه عمران و آبادی چون شهرهای عاد و ثمود و ارم ذات العماد، به سبب گناه جمعی گرفتار اجل معلق می شوند و زلزله ای، آتشفشانی چون کوه دماوند، سیلی چون سیل العرم به کلی محو و نابود می شوند تا جایی که هیچ اثری از آنان باقی نمی ماند؛ چنان که برای تهران هنگامه ظهور انواع گناهان و خروج زنان چون حوریان تحقق می یابد و به روایت صحیح امام صادق(ع) دره ای از کوه سیاه در «زورا» تا ری ایجاد می شود و مردمان تهران به آتش و آب نابود می شوند