نماز برترین نمایش بندگی                   

خدا انسان را به هدف «عبادت« و بندگی آفریده تا از این طریق به «تقوایی» دست یابد که اسماء و صفات الهی را در انسان ظهور و فعلیت می بخشد و در مقام مظهر «رب العالمین» در جایگاه «خلافت الهی» می نشاند. در میان عبادت ها برخی از جایگاه ویژه ای برخوردارند؛ زیرا برترین و بهترین شکل عبادت را با خود دارد. از جمله این عبادت ها می توان به نماز اشاره کرد که برترین و بهترین حالت نمایش بندگی و اوج خضوع و خشوع در پیشگاه خدا است؛ چرا که از نظر قرآن، اظهار تذلّل و خضوع در پیشگاه خداوند، روح و حقیقت نماز است.(حج، آیه ۷۷) از همین رو، از نظر قرآن، نماز، عبادتى والا و داراى مقام و منزلت بس بزرگ است (نساء، آیه ۴۳) به طوری که شاخص ایمان و کفر است؛ چنان که پیامبر خدا (ص)می فرماید: مرز میان ایمان و کفر، ترک نماز است. امام علىّ (ع)نیز می فرماید: تفاوت میان مؤمن و کافر، نماز است. پس هر کس آن را ترک کند و ادعاى ایمان کند، عملش او را تکذیب مى کند و گواهى از خودش بر خود اوست.از نظر قرآن، نماز، از ارکان دین اسلام(مائده، آیات ۵۷ و ۵۸) و از تکالیف مهمّ و مورد ترغیب خداوند است(بقره، آیات ۲ و ۸۳) و همگان باید آن را به عنوان شاخص بندگی و عبادت به جا آورده و اقامه و ادا کنند. بنابراین، بر بنده است تا در هر حالت ممکن نماز بگزارد. پس وجوب و ضرورت اداى نماز در هیچ حالی از میان نمی رود(آل عمران، آیه ۱۹۱)، به طوری که انسان در حال غرق نیز باید با علایم و نشانه هایی نمازش را بگزارد و بی نماز از دنیا نرود. پس انسان نمی بایست در عمل به واجبات به حال خویش نگاه کند، بلکه باید به تکلیف عمل کند و هرگز آن را ترک ننماید؛