علل تمنای خاک بودن کافران 1403/5/1
علل تمنای خاک بودن کافران
انسان موجودی حریص و آزمند است تا جایی که برای تحقق امیدها و آرزوهای بلند و حتی بی پایه و اساس خویش، «ظلوم» می شود و با گرایش «هلوع» خویش، همه چیز را برای خویش می خواهد و مانع خیررسانی به دیگران می شود. همین گرایش شدید به تمامیت خواهی و کمال گرایی مطلق موجب می شود تا به تعبیر عرفانی در هیچ چیزی «حدیقف» نداشته باشد تا او را محدود و متوقف کند.اما بر اساس گزارش های قرآنی، کافران در روز قیامت، در حالتی قرار می گیرند که تمنا و آرزوی بی اساسی چون «خاک» بودن را درخواست می کنند و می گویند: یا لیتنی کنت ترابا؛ ای کاش خاک بودم. بنابراین، در چنین حالتی دوست دارند که با زمین یکسان می شدند.»در مراتب و درجات هستی، هر آفریده ای مظهر نور یک یا چند اسم است و انسان تنها موجودی است که مظهر انوار الله است و می تواند به گونه ای باشد که آنها را در تمامیت کمالی خودشان مظهریت کند و مظهر جمیع انوار الله در تمامیت آنها باشد؛