بی تعلق در وادی مقدس الوهیت                

 نار رفت، با درخت نور مواجه شد که از آن ندای «لا اله الا الله» شنید. آن ندا از وی خواست تا در هنگامه حضور «نعلین» خویش را از پا در آورد تا بتواند در وادی مقدس طوی در نزد پروردگارش حاضر شود و با الله هم سخن شود و کلیم الله و رسول الله گردد.با نگاهی به آموزه های وحیانی قرآن، هر چند که فرمان «فاخلع نعلیک انک بالوادی المقدس طوی» یک حکم ظاهری همانند شرط کندن کفش هنگام ورود به مساجد است، اما دارای اسرار و رازهایی است که توجه و اهتمام به آن می تواند شرط حضور در پیشگاه الهی را در دنیا و آخرت بیان کند.