اولین پرسش در قیامت 1404/7/2

اولین پرسش در قیامت

اولین ها در قیامت بر اساس روایات بسیار است. به این معنا که گاه می گویند اولین پرسشی که می شود درباره ولایت یا درباره نماز یا مانند آن ها است. البته این بدان معناست که اولین ها امور مهم و با ارزشی است که ملاک و معیار سنجش اعمال دیگر قرار می گیرد؛ پس اگر ولایت اساس دین است، کسی که اساس دین را ندارد، اعمالش بر باد است؛ یا اگر نماز عمود و ستون دین و مرز میان ایمان و کفر است، کسی که نماز نمی خواند اصولا ستون دین را بر نیافراشته تا خود را از کافر جدا سازد؛ البته شاید بتوان گفت که اولین ها برای همگان یکسان نیست؛

ادامه نوشته

شاهدان و گواهان الهی در قیامت 1404/5/17

شاهدان و گواهان الهی در قیامت

از نظر آموزه های وحیانی قرآن، در محاکم قضایی، برای اثبات امری افزون بر اقرار میتوان از شاهدان و گواهان بهره برد. در قیامت که محکمه عدل الهی است بر اساس همین سنت و قانون الهی حاکم بر هستی عمل می شود، و افزون بر اقرار زبانی و شاکله وجودی، شاهدان و گواهانی حاضر می شوند تا «علیه» یا «له» شخصی به «حق» گواهی دهند و امری را اثبات کنند.پیامبران هر امتی شاهدان آن امت هستند، و پیامبر اکرم(ص) «شاهد شاهدان» است؛ چرا که سلطه پیامبر(ص) «فرازمکانی»، یعنی فراتر از زمان و مکان است و ایشان نه تنها جامع همه حضرات هستی در زمان حضور در زمین و دنیا ، بلکه پس از رحلت و شهادت است و به عنوان مظهر اتم و اکمل الهی، همانند خدا نسبت به همه امور ما سوی الله «علم» دارد و بدان بصیر و سمیع است و به «سرّ و اخفی» هر چیزی بینایی و بصیرت دارد.

ادامه نوشته

مثل بدن دنیا در قیامت 1403/10/12

مثل بدن دنیا در قیامت

خداوند در قرآن می فرماید: آیا کسی که آسمان ها و زمین را آفریده قادر و توانا نیست تا مثل آنان را بیافریند.(یس، آیه 81)از این آیه این معنا به دست می آید که در قیامت مثل این ها ایجاد می شود؛ یعنی آنچه در معاد مي‌آيد مثل آنی است كه در دنيا بوده است.در منطق مي‌گويند اجتماع مثلين محال است، زیرا مثلاً اگر «الف و باء» شبيه و مثل هم باشند، چون دوتا هستند حتماً تمايزي دارند؛ یعنی مقتضی كثرت، تمایز است؛ و اگر هيچ تمايزي بين «الف و باء» نباشد ديگر دوتا نيستند بلکه يكي مي‌شوند. پس اگر گفتيم دوتا و کثرت را پذیرفتیم، باید «بالضروره» تمايزي باشد؛ بنابراین اگر اين مِثلان جمع شوند؛ يعني اين كثير و كثرت باید یکی و واحد شود ؛ يعني اينها در همان حال که تمايز دارند با هم تمايز ندارند.

ادامه نوشته

مواقف و عقبات پنجاهگانه قیامت 1403/10/3

مواقف و عقبات پنجاهگانه قیامت

از نظر آموزه های وحیانی قرآن، انسان آفریده الهی که مسئول پاسخ گوی همه اعمال خویش است؛ از همین روست که او «مسئول» است و از او درباره بسیاری از امور که شامل «حق الله» و «حق الناس» می شود، پرسش خواهد شد. خدا در قرآن به صراحت می فرماید: و آنان را بازداشت و نگه دارید که آنان مسئولان هستند.در جایی دیگر می فرماید: زیرا گوش و چشم و دل که ابزار علم است، مورد بازخواست هستند.هم چنین خدا می فرماید: ثم لتسئلنّ یومئذ عن النعیم؛ آن گاه شما در آن روز همانا از نعیم پرسش و بازخواست می شوید.هم چنین خدا در جایی دیگر می فرماید: شتابان و به شدت به آن گردنه سخت وارد نشد؛ و تو چه می دانی آن گردنه و عقبه سخت چیست؟ آزاد کردن برده یا طعام دادن در روز قحطی و گرسنگی یا مستمندی خاک نشین.

ادامه نوشته

مشاهده عمل در قیامت 1403/8/26

مشاهده عمل در قیامت

از نظر آموزه های وحیانی قرآن، اعمال دنیوی انسان در آخرت شکل شخصیت و هویتی فرد را می سازد؛ البته اعمالی که ملکات و مقومات شده باشند. بنابراین، هر چند که عمل های خرد و ریز و به تعبیر قرآنی «مثقال ذره» از اعمال خیر و شر محاسبه می شود، اما باید توجه داشت که این مثقال ذرات وقتی تکرار می شود و استمرار می یابد، شاکله شخصیت را می سازد و انسان را مثلا محسن یا بخیل می کند؛ در چنین احوالی است که انسان شخصیتی می یابد که حقیقت وجود اخروی اوست. پس انسان می تواند متاله و خدایی باشد و شاکله شخصیتی او فرشتگان شود یا جنی یا جانوری یا گیاهی و مانند آن ها شود. پس نباید نقش عمل را کم ارزش و کم اهمیت دانست، بلکه عمل به یک معنا همان عقیده ای است که در قالب عمل خودش را نشان می دهد؛ از همین روست که عمل را نتیجه نیات می دانند که خود آن نیات خروجی و برآیند ملکات آدمی است.

ادامه نوشته

حسابرسی قیامت، عامل بازدارندگی 1403/7/2

حسابرسی قیامت، عامل بازدارندگی

بی گمان ایمان به حسابرسی در قیامت و هنگامه معاد انسان، یکی از مهم ترین عوامل بازدارنده در زندگی دنیوی و مراعات حدود الهی است؛ زیرا اگر انسان باور به حقیقت داشته باشد که همه گفتار و رفتار و کردار بلکه حتی نیات و مقاصد باطنی، تصمیمات و ملکات درونی از سوی خدا محاسبه می شود و «مثقال ذره» از خیر و شر در ترازو و میزان عدل الهی سنجش و پاداش و کیفر داده می شود، هماره تلاش خواهد کرد تا چنان فکر و عمل کند که به ضرر و زیان و خسران او تمام نشود.ایمان به خدا و آفریدگاری و پروردگاری اش هر چند که در رفتار و کردار انسان در دنیا نقش دارد، اما آن چه نقش اساسی در انجام تکالیف و وظایف الهی بلکه حتی بازدارنده نسبت به محدودیت ها و محرمات دارد، ایمان به حسابرسی در قیامت و معاد است.ایمان به حسابرسی در قیامت یکی از مهم ترین عوامل در تغییر رفتار انسان در دنیا است؛

ادامه نوشته

انکار قیامــت و عـلل و آثــار آن 1403/4/22

انکار قیامــت و عـلل و آثــار آن

قیامت یکی از مهم‌ترین باورهای اسلامی است که حتی از باور به توحید نیز مهم‌تر است؛ زیرا باور به قیامت و حسابرسی آن به معنای باور به بسیاری از امور است که پیش نیاز این باور است و باور به معاد و قیامت و ایمان و اعتقاد بدان از مصادیق این مثل است که «چون که صد آمد نود هم پیش ما است». در آیات قرآن برای کفر به قیامت و انکار رستاخیز آثار و پیامدهایی بیان شده است. در این‌جا به برخی از آنها اشاره می‌شود:1-.کاری خطرساز: انکار قیامت به‌ویژه از سوی رهبران متکبر، امری بسیار خطرناک است و انسان باید از کسانی که به انکار قیامت می‌پردازند، بشدت اجتناب کرده و به خدا پناه برد؛ زیرا این دسته افراد به سبب عدم باور به حساب و کتاب اخروی هیچ باکی از رفتارهای ظالمانه خود ندارند. از این رو، ممکن است دست به اذیت و آزار و حتی قتل افراد بیگانه بزنند؛ به سخن دیگر، قرآن به مؤمنان هشدار می‌دهد که نسبت به کسانی که روز حسابرسی را منکر هستند با احتیاط رفتار کنند؛ زیرا آنان پایبند به هیچ اصل عدالتی نیستند و چون آخرت و حسابرسی آن را منکر هستند ممکن است هر گونه رفتار نابهنجار و خلاف حقوق بشری را مرتکب شوند.2. پندارهای باطل: کسانی که به انکار قیامت و روز حسابرسی می‌پردازند، دارای پندارهای باطلی هستند.

ادامه نوشته

قیامــت روز حسـرت و افســوس 1402/11/19

قیامــت روز حسـرت و افســوس

می‌گویند گروهی با خضر‌(ع) برای آب حیات به درون ظلمات رفتند؛ هنگام بازگشت پاهایشان به چیزهایی برخورد می‌کرد. از خضر پرسیدند: اینها چیست؟ خضر فرمود: چیزی است که هر که بردارد یا برندارد، حسرت و افسوس می‌خورد.همراهان سه گروه شدند، برخی گفتند: بهتر است بی‌خیال شویم و خود را به زحمت بارکشی نیندازیم؛ برخی دیگر گفتند: حالا کمی برمی‌داریم ببینیم چه چیزی در وادی ظلمات است؛ گروه سوم گفتند: تا می‌توانیم از این‌جا برمی‌داریم؛ زیرا در ظلمات که آب حیات است، حتما چیزهای پرارزشی است، پس حتی بیش از توان خود برداشتند و به سختی از ظلمات بیرون آمدند.

ادامه نوشته

آیا مجرمان در قیامت می‌توانند توبه کنند؟ 1402/7/3

آیا مجرمان در قیامت می‌توانند توبه کنند؟

اولاً فرشتگان انتظار دارند که آنجا مجرمان حق را بپذیرند و از راه و روش سابق دست بردارند تا عذابشان ادامه نیابد و این یعنی جواز توبه در قیامت. ثانیاً لازمه این که ادامه عذاب به خاطر حق‌ ناپذیری فعلی مجرمان است، این است که اگر آنها در همان زمان گفتگو از "بی‌میلی نسبت به حق" دست بردارند و از کراهت نسبت به حق توبه کنند، مفاد «إِنَّکُمْ ماکِثُونَ» شامل حال آنها نیست و ماندگاری عذاب از بین می‌رود و از عذاب رهایی می‌یابند. بنابراین اجمالاً توبه در قیامت، ممکن الوقوع بلکه مطلوب است و سبب ادامه نیافتن عذاب خواهد بود و منجر به نجات از عذاب می‌شود.اگرچه در مواضع خاصی از مقاطع قیامت، توبه پذیرفته نیست (مثل یوم البعث، طبق ۵۶ و۵۷ روم) ولی در غیر آن مواضع خاص، آیات زیادی دلالت دارند که در قیامت امکان توبه و رهایی از عذاب وجود دارد و توبه از گناهان نزد خداوند امر مطلوبی است؛ از جمله آیات ۷۴ تا ۷۹ سوره زخرف است که در این آیات چنین آمده است:

ادامه نوشته

آثار غفلت از حسابرسی قیامت 1401/5/2

آثار غفلت از حسابرسی قیامت             

غفلت از قیامت و حسابرسی آن، فلسفه و سبک زندگی انسان را تغییر می دهد، هر چند ممکن است که به ظاهر فلسفه زندگی را تحت تاثیر قرار نداده باشد؛ زیرا هستند کسانی که به آخرت و حسابرسی آن ایمان داشته و به ظاهر مسلمان و مومن هستند، ولی از امر قیامت غافل بوده و مانند کسانی زندگی می کنند که به آخرت و حسابرسی آن ایمان ندارند. این بدان معنا خواهد بود مسلمان نیز ممکن است به سبب غفلت از حسابرسی قیامت، به عذاب های اخروی دچار شود که کافران به قیامت بدان گرفتار می آیند؛ بنابراین، شناخت عوامل و آثار غفلت می تواند به انسان کمک کند، تا از آنها اجتناب کرده و با تذکر به حسابرسی قیامت، خود را از دوزخ و شرایط سخت آن نجات بخشد و سعادت اخروی را در همین دنیا برای خویش رقم زند

ادامه نوشته

قیامت، روز بصیرت 1401/4/17

قیامت، روز بصیرت                     

بر اساس آموزه های وحیانی قرآن، قیامت دارای نام های متعدد و متنوعی چون یوم الفصل، یوم التغابن، یوم الحسره، یوم الجزاء، القارعه، الواقعه و مانند آنها است که هر یک از نام ها بیانگر حقیقی از حقایق قیامت است؛ به عنوان نمونه از قیامت در سوره الحاقه به همین نام یاد می شود؛ زیرا در قیامت، همه حقیقت به تمام کمال بروز و ظهور می کند و هیچ جایی برای کم ترین باطل نیست؛ یا از آن به قیامت یاد می شود که به معنای زمانی است که همه بر می خیزند و قیام می کنند و در آن رستاخیز پایانی به حقیقت می نگرد، یا روز فصل و جداسازی حق و باطل و خیر و شر و مومن و کافر است؛ یا روزی است که همگان مغبون هستند و غبن دو سویه رخ می دهد و خوبی ها و بدی ها از کسی به دیگری داده می شود؛

ادامه نوشته

گواهی شاهدان الهی در قیامت 1400/11/19

گواهی شاهدان الهی در قیامت       

گواهی در اصطلاح فقه اسلامی، خبر دادن قطعى از حقّ کسى براى فرد دیگرى است، و شاهد کسی است که با حاضر بودن و مشاهده حسّى مانند مشاهده چشمى سخن یا خبری را از روى علم قطعی بیان می کند و بدان شهادت و گواهی می دهد.البته در فرهنگ قرآنی، شاهد دارای گستره معنایی گسترده تری است؛ زیرا شامل علم حاصل از بصیرت نیز می شود.بنابراین، شاهدان و گواهان در قیامت از کسانی هستند که شهادت ایشان از روی علم قطعی است که در آن هیچ شک و شبهه ای راه نمی یابد؛

ادامه نوشته

اتمام کمالات نوری در قیامت 1400/4/27

اتمام کمالات نوری در قیامت               

کمالات انسانی همان صفات نوری الهی است که برهستی از جمله نفس انسانی می تابد و انسان را مظهر تجلیات اسمای الهی می سازد. در حقیقت وقتی از کمالی سخن به میان می آید، ناظر به همان صفات الهی است؛ البته خدا انسان را به فضل ابتدایی خویش انسان را به کرامت ذاتی متصف کرده است؛ زیرا همه صفات و اسمای الهی را در نفس انسان به ودیعت نهاده است و به انسان این فرصت را داده تا با عقاید و اعمال صالح در دنیا آن را ظهور بخشد و اظهار نماید و این گونه دارنده همه کمالات به شکل فعلی و ظهوری باشد.

ادامه نوشته

قانون «از کجا آورده‌ای» در قیامت 99/9/15

قانون «از کجا آورده‌ای» در قیامت                 

بر اساس آموزه‌های قرآن، هر چیزی که  انسان مورد استفاده قرار می‌دهد می‌بایست از دو ویژگی اساسی حلیت و طیب بودن برخوردار باشد.مراد از حلیت این است که آن چیز از راه‌حلال به دست آمده باشد، نه از راه حرام؛ زیرا همه چیز از جمله اموال مصرفی در دنیا مال الله و خدا ، مالک حقیقی آن است(نور، آیه ۳۳)؛ اما خدا بر اساس موازین و ملاک‌هایی انسانها را مالک اعتباری آن دانسته است. معیارهای الهی برای مالکیت اعتباری انسان، شامل مالکیت بر چیزهایی است که انسان با کار و سعی(نجم، آیه ۳۹)، ارث(نساء، آیات ۱۱ و ۱۲)، تجارت و خرید و فروش(نساء، آیه ۲۹) انفاقات دیگران به شکل صدقات و زکوات و مانند آنهابه دست می‌آورد. بنابراین، هر گونه تصرف در اموالی که خارج از موارد مشروع باشد، حرام دانسته شده و استفاده از آنها گناه خواهد بود.(بقره، آیه ۱۸۸؛ نساء، آیه ۲۹)از نظر قرآن، غصب ، رشوه ،ربا(نساء، آیه ۱۶۱) و مانند آنها موجب مالکیت اعتباری انسان نمی‌شود و تصرفات در این گونه اموال، تصرفات باطل ، حرام و گناه است.

ادامه نوشته

در حضرت اعمال در قیامت از نظر قرآن 99/5/3

در حضرت اعمال در قیامت از نظر قرآن     

یکی از اصطلاحات قرآنی نسبت به قیامت و معاد، حضرت اعمال است. به این معنا که هر چه کرده ایم با «آثار و پیامدهای آن» در قیامت «تجسم» می یابد و اعمال در «محضر» ما «وجدان» می یابد؛ البته پیش از آن در عالم برزخ، همه آن ها «تمثل» می یابد و شکل «مثالی» آن نوعی همانند «رویا» است به معنا نشان داده می شود؛ پس همان طوری که در رویا ما از چیزی خوشحال و به شدت لذت می بریم یا به شدت عذاب می بینیم، در تمثل اعمال در عالم برزخ نیز چنین رخ می دهد و مهم آن که در عالم معاد همان چیز به شکل حقیقی تر و واقعی تر «تجسم» می یابد.خدا درباره حضور اعمال در قیامت می فرماید: روزى که هر کسى آنچه کار نیک به جاى آورده و آنچه بدى مرتکب شده «حاضر شده» مى یابد؛ و آرزو مى ‏کند: کاش! میان او و آن کارهاى بدش فاصله‏ اى دور بود؛ و خداوند شما را از خود برحذر داشته و مى‏ ترساند؛ و در عین حال خدا، به بندگان خود مهربان است.(آل عمران، آیه ۳۰)در این آیه بیان می شود که انسان هر عمل نیک و بدی خویش را «حاضر شده» می یابد. کسی که آن را عمل نیک و بد را در روز قیامت حاضر می کند، همان خدا است.خدا در جایی دیگر از قرآن می فرماید: و کارنامه عمل شما در میان نهاده مى ‏شود، آنگاه بزهکاران را از آنچه در آن است، بیمناک مى ‏بینى، و مى‏ گویند: اى واى بر ما این چه نامه‏ اى است که هیچ کار کوچک و بزرگى را فرو نگذاشته، جز اینکه همه را به حساب آورده است، و آنچه را انجام داده‏ اند «حاضر» یابند، و پروردگار تو به هیچ کس ستم روا نمى دارد. (کهف، آیه ۴۹)این «کتاب اعمال» یا همان نامه عمل به فارسی، چیزی جز «حضور» همان حقیقت عمل و پیامدهای آن نیست؛ از این روست که خدا می فرماید کوچک ترین ظلمی از سوی خدا نیست؛

ادامه نوشته

حسرت ابدی در قیامت و عـوامـل آن 99/4/14

حسرت ابدی در قیامت و عـوامـل آن            

در حقیقت، حسرت، حالتی است که انسان در هنگام مواجه شدن با حقیقت و واقعیتی بدان گرفتار می‌شود و درمی‌یابد فرصت از دست رفته است و آنچه که بدان نیاز دارد غیرقابل دست یافتنی است. از آنجا که حسرت همواره نسبت به چیزهایی است که می‌توانست داشته باشد و اینک ندارد، خود را در از دست دادن آن «مقصر» می‌یابد و با ابراز پشیمانی بر آن است تا به جبران مافات بپردازد و به شکلی از دست رفته را به دست آورد. بنابراین، می‌توان گفت که حسرت همواره پشیمانی را به دنبال خواهد داشت؛ پس شخصی که گرفتار حسرت است می‌داند که توانایی داشتن چیز و حفظ آن را داشته است، ولی به قصور یا تقصیر آن را از دست داده است.از نظر آموزه‌های قرآن، روز قیامت «یوم‌الحسرهْ» است؛ زیرا آن روز آشکار می‌شود که انسان چه فرصت‌های بی‌بدیلی را از دست داده است و چیزی برای خویش یا نیاورده یا کم آورده است؛ زیرا روز قیامت، روز حسابرسی اعمال است، نه روز اعمال؛ چنانکه امیرمومنان علی(ع) می‌فرماید: امروز دنیا، زمان عمل است و باز خواستى نیست و فردای قیامت، روز بازخواست است و عملى در آن میسّر نیست.اینکه قیامت روز حسرت است؛ به دلیل آن است که انسان سرمایه‌های وجودی عمر خویش را که به وسیله آن همه چیز برای دستیابی به تمامیت کمالات فراهم است(عصر، آیات ۱ تا ۳)، در معامله دنیا می‌بازد و سرمایه‌گذاری را در اموری انجام می‌دهد که شکوفه‌های بی‌میوه (طه، آیه ۱۳۱) است. پس زمانی که می‌بایست به میوه‌دهی برسد و از میوه آن بهره‌مند شود، می‌بیند که میوه‌ای بر شاخسار عملش نیست و این‌گونه سرمایه نقد را به ازای لذت دو روزه بهره‌مندی از زیبایی‌های دروغین حیات دنیوی و شکوفه‌های بی‌بار آن برباد داده است.

ادامه نوشته

علل بی‌آبرویی در قیامت از نگاه قرآن 96/5/19

علل بی‌آبرویی در قیامت از نگاه قرآن                         

بی‌گمان قیامت، خاص‌ترین لحظه زندگی انسان‌هاست؛ چرا که در آنجا هرکسی آنچه را از خود برای خود ساخته مشاهده می‌کند. از این‌رو، دادگاهی است که شاهد اصلی آن، تجسم اعمال است. بنابراین دیگر نیازی است تا زبان سخن بگوید؛ چرا که همه اعضا و جوارح با شکل و شمایل جدیدی که به دست آورده فریاد می‌زند که « گرگ، خوک، پلنگ، گاو، گوسفند، شتر» و مانند آن است؛ چرا که هر شکل و شمایلی از اعضا و جوارح نشان از واقعیت تلخ اعمال و رفتار آدمی در زندگی دنیا دارد. زبان‌هایی که چنان بلند و آویزان است که مردمان از روی آن عبور می‌کنند، شکم‌های برآمده ، بدن‌های منکوس(سر و ته شده)، کسانی که گوشت خود را قیچی می‌کنند، مردان و زنانی که لجن شده‌اند، بدن‌هایی که گوشت‌هایشان آب می‌شود و فرو می‌ریزد و ده‌ها و صدها حالت کاریکاتوری تلخ و وحشتناک که گاه شنیدن آنها موها را بر تن، سیخ می‌کند.

ادامه نوشته

معرفی قیامت توسط قرآن 95/12/9

معرفی قیامت توسط قرآن  :روزی که مردم همچون مستان، گیج و مبهوت میشوند (حج2)روزی که انسان فریاد میزند راه فرار کجاست؟ (قیامت10)روزی که دلهره به قدری است که زنان باردار سقط می کنند (حج)

روزی که مجرم حاضر است که همه چیز و همه کس فدا شوند تا او نجات یابد ( رعد18 )روزی که هیچ واسطه و رابطه ای در کـار نیست (بقره254)روزی که هر جوانی به خاطر سختی ها پیر می شود (مزمل17)روزی که انسان حتی از نزدیکترین افراد، همچون پدر و مادر و فرزند و همسرش فرار و تنها به فکر نجات خودش می باشد (عبس34)

روزی که جز مؤمنان با تقوی، دوستان هم، هرکدام برای دیگری دشمن میشوند ( زخرف67)

روزی که تنها آرزوی انسان مردن است ولی از مرگ خبـری نیست ( ابراهیم 16 )          

گناه و انکار قیامت 95/7/6

گناه و انکار قیامت

 (انسان شك در معاد ندارد) بلكه او مى‏خواهد (آزاد باشد و بدون ترس از دادگاه قيامت) در تمام عمر گناه كند! (از اين رو) مى‏پرسد: «قيامت كى خواهد بود»! (قيامة: 5 و 6)سؤال تا سؤال داریم. گاهی آدم سؤال می کند چون نمی داند و گاهی سؤال می کند چون می خواهد انکار کند. گاهی انسان سؤال می کند که قیامت چه وقتی است؟ به او گفته می شود: «قیامت وقتی است که امام زمان علیه السلام تشریف بیاورد و مدت زمانی حکومت انسانهای عادل بر زمین پابرجا باشد بعد قیامت می شود.» سؤال کننده هم در پاسخ تشکر می کند و می رود. ولی گاهی سؤال می کند: قیامت چه وقتی است؟ اصلا کی گفته قیامتی هست؟ اینها همه اش حرف مفت است! قیامتِ چی؟! کار چی؟! و ... خب این دیگر سؤال برای فهمیدن نیست بلکه برای انکار کردن است. «ایّان یوم القیامة» از این نوع سؤالهاست.

ادامه نوشته

از هیچ کس در قیامت سؤال نمی شود! 95/7/2

از  هیچ کس در قیامت سؤال نمی شود!           

حسابرسی و بازخواست در دنیا به منظور کشف واقعیت و رسیدن به امر مجهولی است، ولی از آنجا که خداوند عالم مطلق و محیط بر همه امور است، حسابرسی در قیامت یقینا بدین منظور نیست. در قیامت این‌ گونه نیست که خداوند بخواهد از وضعیت انسان ‌ها و میزان کار خوب و بد آن‌ ها و در نتیجه استحقاق پاداش و کیفر آن‌ها آگاهی یابد؛ بلکه هدف از آن نشان دادن حقیقت و باطن اعمال و اعتقادات آدمی به خود اوست.(1)    محاسبه کننده اعمال:بر اساس برخی آیات تنها خداوند عهده‌دار حساب‌رسی اعمال بندگان  است:«وَإِن مَّا نُرِیَنَّكَ بَعْضَ الَّذِی نَعِدُهُمْ أَوْ نَتَوَفَّیَنَّكَ فَإِنَّمَا عَلَیْكَ الْبَلاَغُ وَعَلَیْنَا الْحِسَابُ»(2) هم‌چنان که در آیه دیگری فرموده است: «إِنَّ إِلَیْنَا إِیَابَهُمْ ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا حِسَابَهُمْ».(3) برخی روایات نیز همین معنا را تأکید کرده‌اند، از جمله اینکه شخصی اعرابی به محضر پیامبر(صلی الله و علیه وآله) رسید و گفت: چه کسی عهده‌ دار حساب خلق است؟ پیامبر(صلی الله و علیه وآله) فرمود: خدا. گفت: به تنهایی؟ حضرت فرمود: آری. اعرابی خندید و پیامبر(صلی الله و علیه وآله) از علت آن پرسید. مرد پاسخ داد: کریم وقتی قدرت داشته باشد عفو کند و زمانی که محاسبه کند در آن مسامحه کرده، سخت نمی‌گیرد.(4)در مقابل این روایات، روایات دیگری وجود دارد که به صراحت حجج الهی را عهده‌ دار حسابرسی اعمال برخی افراد معرفی می‌ کند، مانند روایاتی که ائمه(علیهم السلام) را عهده ‌دار حسابرسی اعمال شیعه معرفی می ‌کند.(5)

ادامه نوشته

خداوند این افراد را در قیامت توبیخ می کند! 95/5/6

خداوند این افراد را در قیامت توبیخ می کند!

در فرهنگ قرآن و عترت(ع)، تمام انسان‌ها موظفند نسبت به برطرف ساختن نیازهای افراد جامعه در میدان عمل متعهد باشد. سوره مبارکه ماعون به معرفی کسانی که ظاهرا دین را پذیرفته اند اما عملا محتوای دین را انکار می کنند، اختصاص دارد. یکی از ویژگی های این افراد این است که نسبت به برطرف کردن نیازهای انسان ها احساس وظیفه ندارند و حتی مانع این کار می شوند. توان انسان ها برای برطرف کردن نیاز خودشان محدود است و در زندگی اجتماعی، هر کس تامین بخشی از نیازهای جامعه را بر عهده می گیرد. در این میان، به هر دلیلی ممکن است بخشی از افراد جامعه در تامین نیازهای خود با مشکلاتی مواجه شوند لذا افراد جامعه موظف اند نسبت به برطرف ساختن نیازهای ضروری این گونه افراد اقدام کنند و این کار از عبادت های بسیار مهم محسوب می شود

ادامه نوشته

روح انسانی که درخواب است به قیامت میرود؟! 95/4/31

روح انسانی که درخواب است به قیامت میرود؟!                

یکی از سئوالاتی که همواره در اذهان مردم وجود دارد و از آن سئوال می شود راجع به ماهيت و حقيقت مرگ ،مراتب روح درموجودات و فلسفه مرگ است این مقاله با استناد به آیات قرآن به این سئوالات پاسخ می دهد. مرگ، از نظر قرآن امرى وجودى است; يك انتقال و عبور از جهانى به جهان ديگر است و لذا در بسيارى از آيات قرآن، از «مرگ» تعبير به «توفى» شده كه به معناى بازگرفتن و دريافت روح به وسيله فرشتگان است. در بعضى آيات، مرگ، صريحاً مخلوق خدا شمرده شده است: (الَّذِى خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَيَوة)[1]; كسى كه مرگ و زندگى را خلق كرد.در روايات اسلامى تعبيرهاى مختلفى درباره حقيقت مرگ آمده است: امام جواد(ع) مى فرمايد:] مرگ همان خوابى است كه هر شب به سراغ شما مى آيد، جز اين كه مدتش طولانى است و انسان از آن بيدار نمى شود تا روز قيامت! از اين كه در مباحث مربوط به برزخ آمده كه حالت اشخاص در برزخ متفاوت است، مى فهميم كه مرگ  فنا و نابودى نيست.[3]

ادامه نوشته

آیا در قیامت یکدیگر را می شناسیم؟!! 95/3/27

آیا در قیامت یکدیگر را می شناسیم؟!!

بسیاری از فلاسفه و عرفای اسلامی معتقدند نظریه درست و معتبر در مورد کیفیت زندگی پس از مرگ جسمانی و روحانی دانستن آن توأمان است. شیخ مفید، شیخ طوسی، سید مرتضی، خواجه نصیر الدین طوسی و علامه حلی از معتقدین به این قول هستند. معاد جسمانی و روحانی که گاهی از آن با عنوان «معاد جسمانی» یاد می شود به این معناست که انسان ها در قیامت با همین شکل و صورتی که در دنیا دارند محشور می شوند به طوری که اگر کسی را در دنیا دیده باشد پس از حشر نیز می تواند او را بشناسد و بگوید این همان است.یکی از سوالات مهمی که در مورد معاد همیشه مطرح است این است که از دیدگاه قرآن آیا انسان در قیامت با همین اعضای بدنش محشور می شود؟ و به عبارت دیگر آیا معاد جسمانی است؟

ادامه نوشته

مروری برایستگاههاومواقف قیامت 95/3/13

مروریبرایستگاههاومواقفقیامت              

زیست شناسان مَرگ را به پایان زندگی موجودات زنده تعریف کرده و در علم پزشکی توقف همیشگی علائم حیاتی یک موجود زنده را مرگ گویند و طبق تعریف ادیان ابراهیمی مرگ به معنای خارج شدن روح از بدن و جسم مادی می باشدو از دید قرآن مرگ یعنی انتقال از این دنیای فانی به جهانی دیگر نه فنا ونابودی.

ادامه نوشته

ساختمانهایی که بایددرقیامت به دوش کشید! 95/2/26

ساختمانهایی که بایددرقیامت به دوش کشید!

پیامبر اعظم(صلی الله علیه و آله) ساختمان سازی بيش از نياز را وبال انسان در روز قیامت عنوان کردند.

هر کس ساختمانی بیش از مورد نیازش بسازد، در قیامت مجبورش می‌کنند تا آن‌را بر دوش خود حمل کند.

وسائل الشیعة، شیخ حرّ عاملی، ج ‏5، ص 338، قم، مؤسسه آل البیت(ع)، 

كنز العمّال ، ج15 ، ص406// شعب الإيمان ، ج7 ، ص391-منبع:حوزه